دسترسی ها

ریچارد نلسون فرای، جاسوس یهودی- آمریکایی که مبدع جریان انحرافی مکتب ایرانی بود، در سن 94 سالگی درگذشت تا با مرگ خود، عده ای از علاقه مندانش را اندوهگین کند!

بر اساس این گزارش، این جاعل تاریخی را می توان نقطه اشتراک جریان فتنه و انحرافی دانست به طوری که لیدرهای هر دو جریان، تماس های مختلفی با او داشته و هرکدام در دوران حضور در قدرت خود تلاش کردند تا در نوشابه بیشتری برای وی باز کرده و در خدمت رسانی به او گوی سبقت را از دیگری بربابند.

اوج این اظهار ارادت و علاقه را می توان در پیام محمدجواد ظریف، وزیر خارجه دولت یازدهم، در غم فراق “ریچارد فرای” مشاهده کرد. ظریف در پیام توئیتری خود می نویسد: “درگذشت پرفسور ریچارد فرای عمیقا اندهگین‌ام ساخت؛ یک دوست واقعی و محقق مسائل ایران. میراث عظیم وی برای همیشه جاودان خواهد ماند. خداوند روحش را قرین رحمت کند”!

 “ریچارد فرای” کیست که مرگش در سن 94 سالگی، موجب اندوهگین شدن ظریف شد؟

در سال 1376، وزارت اطلاعات با انتشار کتابی با عنوان “هویت” درباره او دست به افشاگری زده است. در صفحه 131 این کتاب که در 375 صفحه توسط انتشارات حیان به چاپ رسیده، اینگونه آمده: “ریچارد فرای چندی پیش به دعوت و تلاش برخی روشنفکران داخلی به ایران سفر کرد و در طول اقامت خود در تهران با استفاده از برخی عناصر ناآگاه اقدام به جمع آوری گسترده اطلاعات محرمانه کرد. ریچارد فرای که همکاری به ظاهر علمی او با سیا امری آشکار است در این سفر تا آنجا پیش رفت که حتی برای جذب برخی مدیران اجرایی و آموزشی کشور اقدام کرد که البته این تلاش با برخی هوشیاری ها ناکام ماند”.

همانگونه که مشاهده می شود براساس خبر آشکاری که از سوی وزارت اطلاعات منتشر شده، “ریچارد فرای” یک همکار (بخوانید جاسوس) سازمان سیا آمریکاست که در پوشش ظاهری علمی و با نزدیک شدن به افرادی که ادعای روشنفکری دارند، نسبت به جمع آوری اطلاعات محرمانه از ایران مبادرت ورزیده است.

او در کنار جاسوسی، به جعل تاریخ ایران نیز روی آورده بود به نحوی که کتاب قابوس نامه (که به کاپوس نامه فرای معروف شد) به جهت انتشار برخی جعلیات و اباطیل راجع به ایران، به شدت زیرسوال رفت و مجتبی مینوی در آن باره مطالبی را منتشر نمود. (کاپوس نامه‌ی فرای، تمرینی در فن تزویر شناسی، نامه‌ی بهارستان، دفتر پنجم، ص ۱۶۸)

این جاسوس یهودی- آمریکایی در حوزه فکری و نرم افزاری توانسته بود ذهن برخی مدعیان ایراندوستی و باستان گرایی را معطوف به خود کند و با تاریخ سازی جعلی از گذشته ای که کمتر اطلاعاتی پیرامون آن در دست هست، خود را به عنوان یک ایران شناس و شرق شناس معرفی کرده بود.

در کنار این مساله، روابط مشکوک وی با سرشاخه های فتنه و انحراف نیز نشان از تحرکات پشت پرده سیاسی او می داد. روزنامه کیهان درباره رابطه “محمد خاتمی” به عنوان یکی از سران فتنه با “ریچارد فرای” می نویسد: “تعامل این دو از هنگام به قدرت رسیدن اصلاح‌طلبان در دوم خرداد 1376 شتاب بیشتری گرفت و ایده‌هایش درباره «تاریخ و تمدن و فرهنگ ایران باستان» یکی از پارادایم‌های غالب در حیطه «ایران‌شناسی» و تحقیقاتِ علوم انسانی به شمار می‌رفت، چنان که سال 1382 رئیس‌جمهور خاتمی در پیامی به مناسبت بزرگداشت ریچارد فرای در دانشگاه کلمبیا بر این نفوذ صحه گذاشت. خاتمی 8 سال پیش در اولین سفرش به نیویورک برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل، فرای را در بوستون دید و سال پایانیِ ریاستش بر دولت اصلاحات با همکاری ایرج افشار یزدی جشن مفصلی را برای تجلیل از او ترتیب داد. از آن دیدار صادق خرازی رابط و هماهنگ‌کننده ملاقات‌های رئیس‌جمهور خاتمی با فرای بود و در آخرین سفر و شام آخر «ضیافت بلوط سبز» نیز، خرازی این‌بار با یک کروات مشکی کنار دستِ دیویدسن و فرای و خاتمی نشست.”

این روزنامه، همچنین پیرامون ارتباط “اسفندیار رحیم مشایی” با “ریچارد فرای” نیز نوشت: “رابطه ریچارد فرای با دولت نهم بد نبود و پس از ریاست‌جمهوری خاتمی رفت‌وآمدهایش به تهران و شیراز و اصفهان ادامه یافت. او خرداد 1384 در اوج رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری به ایران آمد 31 و 6 ماه پس از آغاز به کار دولت نهم در نوزدهمین جشنواره خوارزمی از فرای تجلیل گشت. در همین سفر دیدار مفصل دیگری با محمد خاتمی و غلامرضا اعوانی (رئیس پیشین انجمن حکمت و فلسفه) داشت ولی علیرغم کهولت سنش آماده حضور فعال‌تر در پشت‌صحنه سیاسی ایران می‌شد؛ چه اینکه فرای مانند هوشنگ امیر احمدی عضو بلندپایه گروه تماس نیوجرسی معروف به نام شورای آمریکا- ایران بود و به واسطه اسفندیار رحیم‌ مشایی کانال ارتباطی مطمئنی را نیز در دفتر رئیس‌جمهور جدید ایجاد کرد.”

او وصیت کرده بود تا در اصفهان قبری را برایش مهیا کنند تا پس از مرگش در آنجا مدفون شود اما محمود احمدی نژاد کلید خانه ای مجلل را به او هدیه کرد که همین مساله، انتقادات گسترده ای را با خود همراه کرد.

“ریچارد فرای” از دهه 1330 با عوامل مستقیم انگلیس در ایران مانند «اسدالله علم» (نخست‌وزیر و وزیر دربار) و «شجاع‌الدین شفا» (معاون وزیر دربار و ایدئولوگ سلطنت پهلوی) آشنا شد و ضیافت‌های متعددی به افتخار این جاسوس انگلیسی- آمریکایی برپا گشت. فرای که پیش از انقلاب همه انرژی خود را معطوف به تبلیغ «تاریخ ایران باستان» و اثبات صحت ادعاهای حقوق بشری «منشور کوروش» کرده بود، پس از انقلاب اسلامی توانست نفوذ خود را در حیاط خلوت دولت‌های کارگزاران، اصلاحات و احمدی‌نژاد احیا کند و با انتشار پیام تسلیت توئیتری ظریف، از ارتباط عاطفی میان وی و وزیر خارجه دولت یازدهم نیز پرده برداری شد.

رسیدن جریانات فتنه و انحراف در جاسوسی یهودی- آمریکایی به نام “ریچارد فرای” به نقطه اشتراک، می تواند گره گشای بسیاری از غبارآلودگی های فضای سیاسی کشورمان طی سال های اخیر باشد.

به هرحال، جاسوس یهودی- آمریکایی متنفذ در میان برخی سیاسیون ایرانی درگذشت اما با توجه به شرح حال زندگی وی که مختصری از آن در سطور فوق آمد، باید از وزیر خارجه دولت یازدهم سوال کرد که چگونه چنین فردی با چنان مشخصاتی، دوست واقعی محمدجواد ظریف می شود و مرگ او وزیر خوش خنده روحانی را اندوهگین می کند؟! سوال اساسی تر آن است که چرا صفحه شخصی ظریف در توئیتر تا این حد نسبت به یهودیان مهربان شده است؟ از ماجرای تبریک عید روش هشانا(سال نو یهودیان) و تایید هولوکاست و جمله معروف “آن مرد رفته است” تا انتشار پیام تسلیت برای یک جاسوس یهودی- آمریکایی!

منبع:  خیبرآنلاین