استاد درس خارج حوزه علمیه با تأکید بر ناتوانی بشریت در معرفت نسبت به حضرت زهرا(س) گفت: ابتدا باید حضرت زهرا(س) را بشناسیم تا بتوانیم ایشان را برای دیگران معرفی کنیم و هرکسی به اندازه شعاع وجودی خود معرفت به ایشان پیدا می‌کند.

به گزارش مبارکه نا؛آیت الله علی نظری منفرد، استاد درس خارج حوزه علمیه، در همایش فاطمیه دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان با موضوع «فضائل فاطمی از دیدگاه فریقین» با اشاره به روایتی از امام سجاد(ع) گفت: ایشان در مراجعت از سفر کربلا خطبه‌ای ایراد کردند و فرمودند اگر رسول خدا(ص) دستور داده بودند بجای محبت و تکریم به ما ظلم کنید بیش از این ظلم نمی‌کردید. یعنی امت ظلم را به نهایت رساندند.

وی در ادامه افزود: حضرت زهرا(س) در شعری منتسب به ایشان می‌فرمایند ظلمی که به من روا داشتند اگر بر روز وارد می‌شد شب می‌شد نشان دهنده فزونی ظلمی است که در حق ایشان شده است؛ امروز فاطمه شناسی خیلی مهم است و بسیار بسیار مهم است که حضرت زهرا(س) را بشناسیم و بشناسانیم.

*گستردگی تبلیغات در عصر حاضر

آیت الله نظری منفرد با بیان اینکه شناخت شناسنامه‌ای  را خیلی از افراد می‌دانند، تصریح کرد: امروز تبلیغات ما اهل علم به منبر و مشاهدات و دیدار مستقر منحصر شده است که کاربرد دارد اما تبلیغات امروزه صرفا در زبان و گفتار نیست در شکل‌های مختلف و نمودهای مختلفی به وجود امده است، البته تبلیغات سنتی جایگاه خود را حفظ کرده است.

استاد درس خارج حوزه علمیه ادامه داد: ما اگر حضرت زهرا(س) نشناسیم نمی‌توانیم بشناسانیم. تبلیغات گاهی مسائل را به نحوی منحرف می‌کند که برعکس حقیقت می‌شود. وهابیت تلاش می‌کند بگوید شیعیان امام علی(ع) امام حسین(ع) را شهید کردند اما این حقیقت ندارد، امام حسین(ع) به لشکر دشمن فرمودند جرم من چیست؟ آنها پاسخ دادند ما با پدر تو دشمنی داریم.

وی با اشاره به اینکه نوع دیگر شناخت ما از افراد شناخت علمی است، اظهار کرد: برخی افراد مانند قارون را با مال آنها می‌شناسیم، نوع دیگر شناخت ما از افراد شناخت اخلاقی است مانند شناختی که از حاتم طائی داریم، نوع دیگر شناخت در دنیا شناخت در ابتکار و صنعت است، برخی افراد را براساس قدرت یا بر اساس شخصیت منفی آنها می‌شناسیم، افرادی را هم به لحاظ سیاسی می‌شناسیم.

*برخی معانی فاطمه/توان معرفت نسبت به حضرت زهرا(س) را نداریم

آیت الله نظری منفرد ادامه داد: این نکته مهمی است که در خصوص شناخت حضرت زهرا(س) ابتدا از فضائل ایشان شروع کنیم. نام گذاری حضرت زهرا(س) به فاطمه که اسم اصلی ایشان است موضوع مهمی است که در معرفی ایشان باید به آن توجه کنیم. فاطمه را فاطمه گفته اند به معنای مفطومه یعنی مقطوعه و جدا شده از شر و این یکی از معانی مطرح شده برای فاطمه است.

استاد درس خارج حوزه علمیه با بیان اینکه ثبوتا ما توان رسیدن به جایگاه حضرت فاطمه(س) را نداریم، تصریح کرد: معنای دیگر فاطمه مفطومه از زنان زمان خود است، همان معنایی که بتول دارد، بتول به جوانه‌ای می‌گویند که در کنار درخت رشد کرده و مستقل از درخت می‌شود.

وی ادامه داد: یکی دیگر از معانی فاطمه این است که مردم ناتوان از رسیدن به معرفت او هستند، این معنا در خصوص حضرت فاطمه زهرا(س) بسیار صحیح و حق است، ما بسیار کوچک‌تر از این هستیم بتوانیم معرفت نسبت به ایشان داشته باشیم. ما در نهایت به اندازه شعاع وجودی خود و شعاع درک خودمان می‌توانیم نسبت به حضرت زهرا(س) معرفت داشته باشیم. 1432 سال از شهادت ایشان می‌گذرد و همان چیزی که فریقین برای ما نقل کرده‌اند نهایت آن چیزی است که از ایشان می‌دانیم.

آیت الله نظری منفرد با اشاره به اینکه هرکسی اعرف به خودش نسبت به دیگران است، خاطرنشان کرد: باید ببینیم حضرت فاطمه(س) خودشان را برای ما چگونه معرفی کرده‌اند. حضرت زهرا(س) در بخشی از خطبه خود خطاب به مردم می‌فرمایند تقوای خدا را پیشه کنید و حق تقوا را ادا کنید، کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند با وسیله به در خانه خدا خواهند آمد. وسیله به معنای چیزی است که انسان را به مراد می‌رساند.

*اهل بیت(ع) وسیله رسیدن به خداوند هستند

وی با بیان اینکه حضرت زهرا(س) می‌فرمایند ما وسیله رسیدن به خداوند متعال هستیم، تصریح کرد: ده زیارت برای امام حسین(ع) نقل شده است که یکی از این ده زیارت غیر از زیارت مخصوص است. در یکی از زیارت‌های امام حسین(ع) می‌فرماید اراده خداوند در مقدرات همه چیز هبوطش نزد شما است و از خانه شما خارج می‌شود.

استاد درس خارج حوزه علمیه با اشاره به روایات، وسیله همه موجودات را اهل بیت(ع) قلمداد کرد و گفت: اهل بیت(ع) حجت الهی هستند بر غیر، خداوند متعال ذوات مقدس را قبل از خلقت عالم خلق کرده‌اند و ایشان وارثین انبیاء هستند و این جایگاه حضرت زهرا(س) است که خودشان برای ما بیان کرده‌اند.

آیت الله نظری منفرد در ادامه افزود: در ابتدای جلد 43 بحار الأنوار روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است اگر امام علی(ع) نبود هرگز کفو و همسری برای حضرت فاطمه(س) از ابتدای خلقت تا قیامت وجود نداشت. مرحوم مجلسی ذیل این حدیث بیان جالبی دارد، می‌فرماید از این روایت استفاده می‌شود که امام علی(ع) از همه انبیاء برتر هستند و نشان فضیلت حضرت زهرا(س) بر همه انبیاء گذشته است.

وی با اشاره به روایتی از پیامبر اکرم(ص) در خصوص افضل بودن حضرت زهرا(س) بر همه حُسن‌های عالم خلقت، اظهار کرد: بنابر روایات آیات ابتدای سوره دهر پیرامون حضرت زهرا(س) است، امروز در دنیا یک عقدی به نام بیمه وجود دارد که چیزهای مختلفی را شامل می‌شود و بیمه می‌کنند، اما بیمه کننده به بیمه شونده همه یا بخشی از خسارتی که به بیمه شونده وارد می‌شود را در ازای پرداختی که بیمه شونده ماهانه دارد تضمین می‌کند، تنها خداوند می‌تواند آینده انسان را بیمه کند اما قیامت برای هیچکسی بیمه نیست اما خداوند قیامت حضرت زهرا(س) را بیمه کرده است و در آیات سوره دهر با فعل ماضی در حالی که قیامت مستقبل است این موضوع ذکر شده تا محقق الوقوع بودن آن را نشان بدهد.

استاد درس خارج حوزه علمیه با بیان اینکه پیامبر اکرم(ص) در روایتی فرموده‌اند فاطمه زهرا(س) مایه سرور قلب من و فرزندان او میوه دل من و همسر فاطمه نور چشم من و کسی که به ایشان تمسک پیدا کند نجات پیدا خواهد کرد، گفت: عایشه می‌گوید ما همسران پیامبر اکرم(ص) خدمت ایشان نشسته بودیم که فاطمه زهرا(س) آمدند، راه رفتن ایشان شبیه پدرشان بود.

*حضرت زهرا(س) سرور و برترین زنان دو عالم است

وی با اشاره به شباهت سخن گفتن و راه رفتن حضرت زهرا(س) به پیامبر اکرم(ص) افزود: عایشه می‌گوید ایشان آمدند و پیامبر اکرم(ص) ایشان را کنار خودشان نشاندند و به صورت سری مطلبی را به ایشان فرمودند و حضرت زهرا(س) گریه کردند، بار دوم نکته‌ای را سری به ایشان مطرح کردند که حضرت زهرا(س) خندیدند. عایشه می‌گوید به ایشان گفتم پیامبر(ص) به شما چه چیزی گفتند اما ایشان گفتند تا زمانی که پیامبر اکرم(ص) زنده هستند نمی‌گویم.

آیت الله نظری منفرد خاطرنشان کرد: عایشه نقل می‌کند پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) به حضرت زهرا(س) گفتم پیامبر آن روز چه چیزی به شما گفتند و ایشان فرمود ابتدا پدرم گفت همانا اجل من نزدیک است و من گریستم، بار دوم به من فرمودند آیا راضی می‌شوی سرور و برترین زنان جنت یا برترین زنان هردوعالم باشی و من خندیدم. در نقل روایت میان اینکه برترین زنان جنت یا هردو عالم از سوی بخاری تردید شده است اما هردو یکسان و تفاوتی ندارد.

*بررسی روایات در خصوص ازدواج مادر امام سجاد(ع) با امام حسین(ع)

استاد درس خارج حوزه علمیه مقایسه حضرت زهرا(س) که چنین شخصیت بزرگی است با دیگر زنان برخاسته از عناد است، به اظهارات گرگیج اشاره داشت و اظهار کرد: این مظلومیت شیعه است که در کشور شیعه کسی حرف‌های بی پایه و اساسی به این صورت مطرح کند. پیرامون مادر حضرت سجاد(ع) دو روایت مطرح است، روایت نخست این است که اسرای ایرانی را به مدینه آوردند، جنگ ایران و اعراب در کتب مختلف در سال شانزدهم هجرت مطرح شده است، بنابر  روایات ایشان را آوردند و امام علی(ع) فرمودند با این کسانی که بزرگ زاده هستند نباید اینگونه برخورد کرد و شخص شهربانو امام حسین(ع) را برای همسری انتخاب کردند.

وی ادامه داد: این روایت به لحاظ رجالی سند درستی ندارد و حجت نیست، مشکل دیگر این است که اگر این اتفاق در دهه دوم هجرت اتفاق افتاده باشد امام سجاد(ع) آخر دهه سوم هجرت یعنی سال 38 بدنیا آمده است و چگونه می‌شود امام سجاد(ع) 22 سال بعد از ازدواج مادرشان به دنیا آمده باشد.

آیت الله نظری منفرد با اشاره به اینکه در زمان خلیفه دوم منتهای فتح مسلمانان تا نهاوند بوده است، تصریح کرد: در تاریخ آمده است که یزدگرد خانواده خود را به مکانی امن انتقال داد و اشخاصی به نام هرمزان و رستم اسیر شدند، هرمزان فرمانده سپاه بود، هرمزان بعد از قتل خلیفه به دست عبیدالله بن عمر کشته شد. پس اصلا زن و بچه یزدگرد در نهاوند نبودند که اسیر بشوند و جنگ مسلمانان برای گرفتن بقیه ایران و خراسان در سال 33 هجرت و دو سال پیش از خلافت ظاهری امام علی(ع) بوده است.

*مادر امام سجاد(ع) در سال 35 هجری با امام حسین(ع) ازدواج کردند

استاد درس خارج حوزه علمیه با بیان اینکه در سال 33 هجرت یزدگرد از مسلمانان شکست خورد و به مرو رفت و آنجا به دست آسیابانی کشته شد، گفت: طبری نقل می‌کند که بزرگ نصارای مرد جنازه یزدگرد را گرفت و دستور دفن و ساخت قبه بر قبر او را داد و گفته بود یزدگرد مادر مؤمنه‌ای داشت که به ما خیلی خدمت کرده است. شیخ مفید در ارشاد می‌فرماید استاندار امام علی(ع) در خراسان در سال 35 دو دختر یزدگرد را به خدمت امام علی(ع) در مدینه فرستاد و یکی به ازدواج امام حسین(ع) درآمد و این روایت صحیح شیخ مفید سند هست و ارشاد از منابع دست اول ما است.

وی خاطرنشان کرد: برخی افراد از روی ناآگاهی نسبت به مسائل نظر می‌دهند و بدون خواندن تاریخ و مطالعه قرائن و شواهد نظر می‌دهند و داوری می‌کنند.