دسترسی ها

موضوع از این قرار است که چند وقتی است مصرف کنندگان ورق های فولادی داخلی مجبور هستند ورقهای فولاد مبارکه را گرانتر از مشتریان خارجی بخرند.

بر همین اساس ضمن تطبیق گفته ها با صورتهای مالی مشخص است که فولاد مبارکه ورقهای فولادی را حدود 40 درصد گرانتر به مصرف کنندگان داخلی بصورت نقدی و اعتباری دوماهه و بشکل سلف فروخته و می‌فروشد که پس از تامل بیشتر در صورتهای مالی مشخص شد که فولاد مبارکه عمدتا ورقهای فولادی را با حاشیه سود نزدیک به صفر صادر میکند.

حال آنکه با خبر شدیم این شرکت در دریافت وجوه صادراتی خود نیز با مشکل مواجه شده و خریداران به بهانه مشکلات نقل و انتقالات بانکی از تسویه بدهی خود استنکاف می‌ورزند و جالب اینکه انجمن فولاد اروپا که این ورقها به کشورشان وارد میشود قصد شکایت از فولاد مبارکه به جهت ارزان فروشی و دامپینگ را دارند.

تبعات این تصمیم اشتباه (گران فروشی داخلی و حراج خارجی) برای مصرف کنندگان داخلی و سهامداران فولاد مبارکه چیست؟

با توجه به نکات فوق، این شرکت در سال جاری 30 درصد فروش داخلی خود را کاهش داده و 3 درصد صادرات خود را افزایش داده است و اکنون با حدود 95 درصد ظرفیت خود مشغول به فعالیت است و امکان تولید بیشتر برای تامین نیازهای مصرف کننده داخلی وجود ندارد و با یک محاسبه ساده مشخص است که مدیر ارشد فولاد مبارکه نه تنها سهامداران خود را با آسیب جبران ناپذیری مواجه ساخته بلکه مصرف کنندگان را به تحمیل هزینه های گزاف مواجه نموده است.

بر همین اساس ضمن بررسی گزارشات سالانه فولاد مبارکه به این نکته برمی‌خوریم که اگر مدیران فولاد مبارکه بجای صادرات محصولی که هیچ سودی برای آن نداشته، تولیدات خودر ا به مصرف کنندگان در صف ایستاده پایین دستی داخلی با قیمت همسان با مشتری خارجی یا حتی کمی گرانتر میفروخت اکنون سود بیشتری را برای سهامداران به ارمغان گذاشته بود.

طبق صورتهای مالی، فروش هر کیلوگرم ورق به مصرف کننده داخلی حدود 15.500 ریال و به مشتری خارجی 11.100ریال انجام شده در حالی که در سال 94 مصرف کنندگان ورق های فولادی داخلی بعلت گران بودن ورقهای فولاد مبارکه و عدم کاهش قیمت آن مجتمع، در حدود 2 میلیون تن ورق را با قیمت تعادلی جهانی وارد کشور کرده اند که اگر فولاد مبارکه فقط 2000 ریال روی هرکیلوگرم سود کسب می نمود اکنون در حدود 4000 میلیارد ریال سود خالص خود را افزایش داده بود و مصرف کنندگان نیز در همین حدود متحمل هزینه واردات نمی شدند و این در حالی است که کل سود خالص فولاد مبارکه و شرکتهای تابعه در سال 94 حدود 8000 میلیارد ریال است.

لذا بر همین اساس اگر ورق های خام فولاد مبارکه صادر نمی شد، تولیدکنندگان پایین دستی پس از خرید این ورق ها، اقدام به تولید انواع محصولات با ارزش افزوده بالا می کردند و ضمن تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی، کالای تکمیلی را صادر و حمایت از تولید ملی و سرمایه داخلی را در این شرایط ممکن می ساختند.

پیمان کریمی (کارشناس بازار سرمایه)

انتهای پیام/ مشرق