دسترسی ها

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی مبارکه نا، جان چیلکات قاضی بازنشسته و رئیس کمیته تحقیقات انگلیس در مورد جنگ عراق با قرائت گزارشی تاکید کرد تصمیم حمله به عراق تصمیم درستی نبود و به اهدافی که دولت انگلیس اعلام کرده بود دست پیدا نکرد.

وی افزود: انگلیس مشارکت در حمله به عراق را پیش از گزینه مسالمت آمیز انتخاب کرد.

چیلکات همچنین گفت: به تونی بلر هشدار داده شده بود که حمله نظامی به عراق تهدید القاعده علیه بریتانیا و منافع آن را تشدید می‌کند. همچنین به او هشدار داده شده بود که اشغال عراق می‌تواند باعث شود که تسلیحات این کشور به دست تروریست‌ها بیفتد.

رئیس کمیته تحقیقات انگلیس در مورد جنگ عراق گفت که تونی بلر در نامه‌ای به جورج بوش نوشته بود: “هر چه شود من همراه شما خواهم بود.”

وی همچنین اظهار داشت: کابینه بریتانیا می‌دانست که برنامه‌ریزی آمریکا برای عراق پس از صدام ناکافی بوده است.

چیلکات در انتها گفت: اکنون روشن است که تصمیم‌گیری درباره عراق بر مبنای اطلاعات و ارزیابی‌های معیوب گرفته شد. این اطلاعات و ارزیابی‌های ناقص باید به چالش گرفته می‌شد، اما نشد.

در بخشی از گزارش هیات تحقیق آمده است که براساس منشور سازمان ملل متحد، مسئولیت حفظ  صلح و امنیت جهانی بر عهده شورای امنیت سازمان ملل است. دولت بریتانیا ادعا می کرد که به نیابت از سوی جامعه بین الملللی در صدد حفظ اقتدار شورای امنیت است در حالیکه می دانست که اقدام به جنگ علیه عراق از آرای اکثریت اعضای شورا برخوردار نیست. در چنین شرایطی، اقدامات بریتانیا عملا باعث تضعیف موقعیت شورای امنیت شد.

در گزارش هیات تحقیق آمده است که اگرچه هیات دولت در مورد مبنای قانونی حمله به عراق “گمراه نشد” اما به اعضای کابینه گفته شد که اقدامات دیپلماتیک دیگر نتیجه‌ای نخواهد داشت و از آنان خواسته شد که پیشنهاد به  پارلمان برای ورود به جنگ را تایید کنند.

در بخشی از گزارش هیات تحقیق آمده است که تونی بلر در اوایل ماه آوریل 2002، حدود یک سال قبل از حمله به عراق، با جورج بوش در آمریکا ملاقات کرد در حالیکه سیاست رسمی بریتانیا همچنان تلاش برای کنترل صدام حسین بود.

کمیته تحقیق افزوده است که حدود یک سال قبل از حمله به عراق، نظر بریتانیا در مورد حکومت صدام حسین تغییراتی یافته و به این نتیجه رسیده بود که برکناری صدام حسین بدون اشغال خاک عراق امکانپذیر نیست، عراق تهدیدی علیه امنیت منطقه و غرب محسوب می شد و می بایست خلع سلاح کشتار جمعی شود و در صورتی که حکومت آن کشور با خلع سلاح موافقت نکند باید با توسل به نیروی نظامی وادار به این امر شود.

انتهای پیام/دانشجو