دسترسی ها

– کسی که در روز ماه رمضان نيّت روزه نمی‌‌کند، يا از روی ريا روزه می‌‌گيرد ولی هيچ‌يک از کارهايی را که موجب باطل شدن روزه است انجام نمی‌‌دهد، قضای آن روز بر او واجب است ولی کفاره واجب نيست.

– کسی که در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کرده و با حال جنابت يک يا چند روز، روزه بگيرد قضای آن روزها بر او واجب است.

– اگر در سحر ماه رمضان بدون اينکه تحقيق کند صبح شده يا نه، کاری که روزه را باطل می‌‌کند انجام دهد، سپس معلوم شود که در آن هنگام صبح شده بوده است، بايد قضای آن روز را بگيرد. ولی اگر تحقيق کند و بداند که صبح نشده و چيزی بخورد، و بعد معلوم شود که صبح بوده است قضای آن روز بر او واجب نيست.

– اگر در روز ماه رمضان بخاطر تاريکی هوا يقين کند که مغرب شده يا کسی که خبر او شرعاً حجت است بگويد مغرب شده، و افطار کند سپس معلوم شود که هنوز در آن هنگام مغرب نبوده است، بايد قضای آن روز  را بجا آورد.

– اگر بر اثر ابر گمان کند که مغرب شده و افطار کند، بعد معلوم شود که مغرب نبوده است، قضای آن روز بر او واجب نيست.

– در سحر ماه رمضان تا وقتی يقين به طلوع فجر نکرده است می‌‌تواند کارهايی را که موجب باطل شدن روزه است انجام دهد ولی اگر بعداً معلوم شد که در آن هنگام صبح شده بوده است حکم آن در بالا گفته شد.

– در روز ماه رمضان تا وقتی يقين به فرا رسيدن مغرب نکرده باشد نمی‌‌تواند افطار کند و اگر با يقين به مغرب افطار کرد بعد معلوم شد که مغرب نشده بوده است، حکم آن در مسائل قبل گفته شد.

– اگر روزه‌دار در هنگام وضو برای نماز واجب  قدری آب در دهان بگرداند و مضمضه کند،  و آب بی‌اختيار فرو داده شد، روزه‌اش صحيح است و قضا بر او واجب نيست. ولی در غير وضوی نماز واجب، احتياط واجب آن است که قضا نمايد.

انتهای پیام/ باشگاه خبرنگاران