دسترسی ها

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی مبارکه نا، چند روزی بیشتر تا برگزاری مراسم معنوی اعتکاف باقی نمانده است؛ در این روزها بسیاری از مردم به ویژه جوانان در تب و تاب نام نویسی برای این مراسم معنوی و سراسر خیر و برکت هستند تا سه روز از زندگی خود را با معبود خلوت کنند و با او از اشتباهاتی که یک عمر درگیر آن بوده اند سخن بگویند و روح خود را سیقل دهند.

معتکفان باید سه روز متوالی با همه زر و زیور و مادیات دنیا فاصله بگیرند؛ آن ها در مراسمی شرکت می کنند که در آن از آیینه خبری نیست تا مرتب صورت ظاهری خود را ببینند و مجبورند سیرت خود را دیده و در صدد زیباسازی آن برآیند. آن ها در مراسمی شرکت می کنند که حتی موبایل و سایر این وسایل ارتباط جمعی مدرن هم اجازه ورود ندارند تا فقط با خدای خود انس بگیرند و بدانند در نهایت هیچ کس برای آن ها نمی ماند و سودی ندارد الا پروردگار. معتکفان از بسیاری کارها منع شده اند؛ آن ها حتی نمی توانند در این مدت پای خود را از مسجد بیرون بگذارند تا برایشان یاداوری شود که اینجا تنها محل امن الهی در دنیا است؛ آری آغوش پروردگار از هر جای دیگری امن تر و گرم تر است. معتکفان در این مراسم تجربه می کنند که باید سه روز از تمایلات نفسانی خویش و امور شهوانی خود کناره گیری کنند و با روزه، نماز، گریه و انابه رابطه خود را با بهترین و نزدیک ترین همدم مستحکم نمایند. معتکف باید افزون بر واجبات و محرمات، به مستحبات پرداخته و از مکروهات دوری کند و بداند که میهمان خانه خداست و لازم است همه اعضا و جوارحش روزه باشد و از هم نشینی با صالحان بیشترین استفاده را ببرد و بر رفتار و گفتار خویش مراقبت کند.

زمانی که انسان سه روز در خانه خدا مشغول عبادت می شود و از دنیا روی می گرداند، شیرینی عبادت های دیگر را نیز می چشد. روزه و حضور در مسجد لازمه های اعتکاف هستند و ترک محرمات و رعایت احکام اعتکاف، انسان را به یاد حج می اندازد. خود شرکت در مراسم اعتکاف، ورود به عرصه جهاد با نفس بوده و باعث تقویت روحیه معنوی اسنان می شود.

* رقابت برای بدست آوردن دل محبوب…

آری در اعتکاف از دنیا و مادیات و هوای نفس خبری نیست، آنجا فقط خدا هست و خدا. آنجا رقابت است بر سر بدست آوردن دل محبوب واقعی. آنجا خدا است که دلبری می کند و دست نوازش بر سر قلب های سلیم می کشد. آنجا است که غفلت از انسان دور می شود و آدمی به عینه می بیند که خداوند فرمانروای هستی است و همه چیز در ید قدرت او است.

اعتکاف چون آبی حیات بخش است که بر کویر دل های خشکیده و بی قرار فرو بریزد و چه زیبا است این ارتباط، چه آرامش بخش است این مهمانی و چه رحمانی است این مهمانپذیری.

پاک شدن از گناهان و دوری از عذاب خداوند، گوشه ای از آن می باشد. پیامبر اکرم (ص) می فرمایند که «هر کس بر اساس اعتقاد و باور و شرایط لازم اعتکاف کند، تمام گناهان او آمرزیده می شود.» باز در جایی دیگر فرمودند که «وقتی معتکف از عملش فارغ می شود و اعتکافش تمام می گردد، به او می گویند: از گناه خویش خارج شو، همانند روزی که از مادر به دنیا آمدی». هم چنین درباره دوری از عذاب الهی، در روایتی می خوانیم که «هر کس برای رضایت خداوند یک روز معتکف شود، خداوند بین او و آتش جهنم سه مانع بزرگ قرار می دهد» و در روایتی دیگر آمده است که گناهان معتکف زدوده می شود و اجر کسی را به او می دهند که تمام نیکی ها را به جا آورده است.

خوش به سعادت معتکفان و خوشا بر احوال آن کسانی که نامشان در زمره معتکفان ثبت شود و بتوانند ارتباطی را که پس از سال ها دوری از آستان احدیت به دست آورده اند را تا آخرین لحظه زندگی حفظ کنند.

آری اعتکاف به تعبیری نجات انسان از غرقاب روزمرگی است، به تعبیری دیگر محو شدن خودخواهی های انسان در امواج بلند خداگرایی است، باز به تعبیری دیگر تلاشی برای تهذیب نفس از تعلقات شیطانی است و باز هم به تعبیری دیگر بستری است برای توبه و بازگشت به سوی جانان.

* از هر چه بگذریم سخن دوست خوش تر است…

چقدر خوب می شود که به اعتکاف بروی و ناگهان احساس کنی که امام و مولایت در کنار تو به راز و نیاز با معبود مشغول است؛ چه حس خوبی است که بدانی او در پس راز و نیازهایش نیم نگاهی به تو می کند و از خداوند برایت بهترین ها را می طلبد؛ چقدر زیبا است که پس از نمازهای یومیه دعای فرج بخوانی و او نگاهت کند؛ چقدر دلنشین تر است اگر بدانی که تا لحظه ای پیش با او سخن می گفته ای و تازه متوجه شده ای. کاش می شد معتکف شویم و در کنار مهدی روزه خویش را افطار کنیم…

آری اعتکاف فرصتی است تا حتی بتوانی امام منتظر خود را بشناسی، در حلقه های معرفت، در دعاها و نجواهای شبانه و در لحظه لحظه اعتکاف. کاش می توانستیم تا هر سال در این مراسم معنوی شرکت کنیم و با نزدیک شدن به خدای خود راه را برای آمدن رمضان هموارتر کنیم.

* اما توصیه هایی از رهبر معظم انقلاب به معتکفان:

در ایام اعتکاف در ماه مبارک رجب، در بسیاری از مساجد سراسر کشور، جوانان ما، زنان و مردان از قشرها و سنین مختلف، رفتند و در مسجد ماندند؛ سه روز روزه گرفتند و با خدا مأنوس شدند. بعد از آن هم با گریه و اشک و آه، مسجد را وداع گفتند و بیرون آمدند، تا برای سال آینده آماده شوند. عزیزان من! این برای یک جامعه، علامت خوبی است. «الّذینَ إنْ مَکّنّا هُمْ فِی‌الأرْضِ أقامُوا الصّلوهَ» علامت یک حکومت الهی، علامت یک حرکت صحیح و دارای جهت‌گیری صحیح است. این را جدّی بگیرید و تقویت کنید. (دیدار با طلاب و مردم قم به مناسبت ۱۹ دی ماه ۱۳۷۵/۱۰/۱۹)

رجب، ماه صفا دادن به دل و طراوت بخشیدن به جان است؛ ماه توسل، خشوع، ذکر، توبه، خودسازی و پرداختن به زنگارهای دل و زدودن سیاهیها و تلخیها از جان است. دعای ماه رجب، اعتکاف ماه رجب، نماز ماه رجب، همه وسیله‌ای است برای این ‌که ما بتوانیم دل و جان خود را صفا و طراوتی ببخشیم؛ سیاهیها، تاریکیها و گرفتاریها را از خود دور کنیم و خودمان را روشن سازیم. این فرصت بزرگی است برای ما؛ به‌خصوص برای کسانی که توفیق پیدا میکنند در این ایام اعتکاف کنند. (خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران ۱۳۸۴/۰۵/۲۸)

توصیه‌ی من این است که در این سه روزی که شما در مسجد هستید، تمرین مراقبت از خود بکنید. حرف که میزنید، غذا که میخورید، معاشرت که میکنید، کتاب که میخوانید، فکر که میکنید، نقشه که برای آینده میکشید، در همه‌ی این چیزها مراقب باشید رضای الهی و خواست الهی را بر هوای نفستان مقدم بدارید؛ تسلیم هوای نفس نشوید. تمرین این چیزها در این سه روز میتواند درسی باشد برای خود آن عزیزان و برای ماها که این‌جا نشسته‌ایم و با غبطه نگاه میکنیم به حال جوانان عزیزمان که در حال اعتکاف هستند. با عملِ خودتان به ما هم یاد بدهید. (خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران ۱۳۸۴/۰۵/۲۸)

هیچ وقت در این کشور در طول سال‌های گذشته، از دوران جوانی و نوجوانی ما به یاد نداریم که در ماه رمضان، در مساجد کشور یا در مسجد گوهرشاد مشهد، مردم بیایند اعتکاف بکنند. در ایام‌البیض سه روزِ متعارف ماه رجب یا ماه شعبان، ما تعداد معدودی در قم دیده بودیم که اعتکاف میکردند؛ آن هم غالباً طلبه‌ها. در غیر آن معمول نبود. امروز در ایام اعتکاف، دانشگاه‌ها و مساجد و سرتاسر کشور و مساجد جامع، مملو از معتکفین است؛ علاوه‌ی بر آن، در دهه‌ی آخر ماه رمضان، جمعیت عظیمی مشغول اعتکاف بودند. چه کسانی؟ پیرمردها؟ پیرزن‌ها؟ نه، همین جوان‌ها، جوان‌ترین‌ها. این دیگر در دنیا نظیر ندارد. این نسل جوان امروز ماست. امروز گرایش به دین و ارزش‌های انقلابی، وجه غالب جامعه است. (دیدار با مردم گرمسار ۱۳۸۵/۰۸/۲۱)

انتهای پیام/

اصفهان بیدار