دسترسی ها

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی مبارکه نا به نقل از تسنیم، برخی اختلافات عمده میان طرف ایران و گروه 1+5، مهلت مذاکرات هسته‌ای را که بر اساس توافق هفته گذشته تا روز سه شنبه (16 تیرماه برابر با هفتم ژوئیه) تمدید شده بود، به مدت 3 روز دیگر یعنی تا جمعه تمدید کرد. اختلاف بر سر بازرسی‌ها است که ایران خواستار بازرسی مدیریت شده است و با بازدیدهای سرزده مخالف است. ایران همچنین خواستار تعلیق تحریم‌های تسلیحاتی است و اینکه توافق به صورت قطعنامه شورای امنیت صادر شود، موضوعی که هنوز هیچ راه‌حلی ندارد .

روزنامه عربی رای‌الیوم در سرمقاله خود نوشت: هیئت مذاکره کننده ایرانی که طی 5 سال گذشته در مذاکرات ماراتونی دشوار با کشورهای 1+5 درباره پرونده هسته‌ای این کشور در مقایسه با اعراب شایسته احترام است. هیئت ایرانی در فن مذاکره درسی به ما داد که نیاز داریم آن را فرا بگیریم و با تامل کردن، از آن تجربه کسب کنیم.

فحاشی‌ها و اهانت‌های مطرح شده توسط بسیاری از اعراب بر ضد ایران که بیشتر روزنامه ها و شبکه‌های اجتماعی ما را فرا گرفته است نه تنها به منفعت ما نیست بلکه جهل و کوته‌بینی ما را نشان می‌دهد؛ چرا که هیچ امتی با این شیوه، تمدن خود را بنا نکرده و به سمت پیشرفت قدم نگذاشته است.

مذاکره‌کنندگان عربی از مصری گرفته تا فلسطینی، از مذاکرات “کمپ دیوید” (که دو هفته ادامه داشت) گرفته تا “اسلو” –مذاکراتی که 2 ماه طول کشید)، نشان دادند که به چه سادگی فریب می‌خورند و بسیار بی‌صبر هستند و با تسلیم شدن در برابر فشارهای آمریکا و اسرائیل و امتیازدهی‌های استراتژیک بزرگ، هزینه‌هایی را بر امت عربی و اسلامی تحمیل می‌کنند.

مذاکرات هسته‎ای ایران با 6 کشور بزرگ در 15 دقیقه نهایی در وین با دشواری‌هایی روبه‌رو می‎شود و همه طرف‌ها تلاش می‎کند دست طرف مقابل را بخواباند و به بیشترین امتیازات دست پیدا کند و به این دلیل است که این مذاکرات بارها تمدید شده است؛ طرفین به‌ویژه طرف ایرانی که انتظار می‌رفت در پی پیامدهای تحریم‌ها، ضعیف‌تر به نظر برسد، تا آخرین لحظه‌ها بر موضع خود اصرار می‌کند.

پشت پرده در میان وزرای خارجه، چه میان وزرای خارجه قدرت‌های بزرگ و چه با “محمد جواد ظریف” وزیر خارجه ایران اختلافات زیادی وجود دارد. مهم‌ترین نقطه اختلافی، همانگونه که طرف ایرانی می‌خواهد، لغو فوری تمامی تحریم‌های نظامی و اقتصادی ایران و عدم بازگشت خودکاری تحریم‌ها مگر به موجب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل است.

آمریکا و متحدانش تعهد کامل به اجرای فوری مفاد آن را مهم‌تر از رسیدن به توافق می‌دانند و مشروط کرده‌اند که در صورت تخطی ایران از اجرای مفاد این توافق، تحریم‌ها بلافاصله بازخواهد گشت.

ایران در میز مذاکرات تنهاست و تنها یک نماینده به نام آقای ظریف دارد ولی طرف مقابل 6 مذاکره کننده یعنی 6 وزیر خارجه‌ای دارد که برخی از آنها مانند “لوران فابیوس” وزیر خارجه فرانسه بسیار افراطی است و برخی مانند مذاکره‌کنندگان روسی و چینی از طرف ایرانی حمایت می‌کنند و برخی مانند مذاکره‌کننده آلمان در میانه قرار دارد.

به علت زیاد بودن تعداد مذاکره کنندگان طرف مقابل، برخی اوقات اختلافاتی میان آنها درباره بازگشت خودکار تحریم‌ها به‌وجود می‌آید؛ فرانسه و آمریکا بر آن اصرار دارند ولی روسیه و چین بر ارجاع آن به شورای امنیت تأکید دارد تا بتوانند با استفاده از حق “وتو”، از متحد ایرانی خود حمایت کنند.

اختلافات فنی دیگری هم مانند مساله تغییر کاربری رآکتورهای فوردو و اراک به گونه‎ای که قابلیت تولید بمب هسته‌ای را نداشته باشند، وجود دارد. ولی حل این اختلافات بسیار آسان تر از اختلافات سیاسی مانند توافق بر سر لغو تحریم‌هاست.

ایرانی‌ها نمی‌خواهند اشتباهات عراق را تکرار کنند که به آمریکا اجازه بازرسی کامل و ملاقلات با دانشمندان هسته‌ای را داد و این اشتباه به مجرم دانستن عراق، ترور دانشمندان آن و حمله به آن به بهانه دروغین وجود سلاح‌های کشتار جمعی، منتهی شد. تجربه کمپ دیوید نیز نمونه‌ای دیگر از این اشتباهات است. این معاهده، دست‌های مصر را از پشت بست و حاکمیت آن در صحرای سینا را از دست داد و این کشور را از جمع کشورهای عرب بیرون راند. در اسلو نیز به اسرائیلی‌ها از شناسایی گرفته تا تامین امنیت داده شد و فلسطینی‌ها دست خالی ماندند.

نشست‌های ساعات آینده در وین سرنوشت‌ساز خواهد بود ولی آنچه که مسلم است این است که همه طرف‌ها بر یک مساله اتفاق‌نظر دارند که آن، ادامه مذاکرات است؛ چرا گزینه جایگزین آن جنگ است، جنگی که هزینه‌های بسیار هنگفتی خواهد داشت و همچنین نتایج آن تضمین شده نیست.»