دسترسی ها

مبارکه نا- زهراسادات امیری/ امام خمینی (ره) بارها در سخنان خود به موضوع ساده زیستی سفارش کردند و همیشه از مسئولان می خواستند حال فقرا را درک کنند. با مطالعه در سیره عملی امام خمینی (ره) متوجه می شویم آنچه امام (ره) فرمود: «محرومان جامعه را دریابید. هرچه انقلاب دارد از این فقرا و زاغه نشینان است.» فقط حرف نبوده است؛ بلکه در عمل نیز امام خمینی (ره) سعی داشت به عنوان رهبر و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، مانند افراد معمولی جامعه زندگی کند.

مشاهده منزل و حسینیه جماران در مقایسه با کاخ نیاوران، تفاوت دو دیدگاه امام خمینی (ره) و محمدرضاشاه را نشان می دهد. حسینیه ای که امام (ره) سخنرانی های خود را آنجا ایراد می کردند؛ ساختمانی کوچک، ساده و گچی با چند ستون بود. بارها مسئولین خواستند حسینیه را تزیین یا حتی رنگ آمیزی کنند؛ اما بنیانگذار انقلاب اسلامی، اجازه ندادند. از همان مکان ساده کوچک، کارهای بزرگ کردند. از سخنرانی های ایرادشده در حسینیه، مردم را برای شناخت و مقابله با دشمن ترغیب کردند.

مطالعه در زندگی امام خمینی (ره)، نشان دهنده مخالفت فکری و عملی ایشان با اسراف و تجملات است. اما حالا چه شده که می بینیم امامی که همیشه بر ساده زیستی تأکیدداشت؛ امروز مرقد مطهرش مکانی مجلل می شود؟

آنها که پیش از این، مرقد امام (ره) را زیارت کرده اند؛ می دانند چه صفا و خلوصی در عین سادگی، در آن محل بود. می دانند وقتی انسان وارد حرم مطهر می شد؛ با دیدن ضریح ساده مرقد امام بزرگوار و فرزندش، سید احمد، احساس نزدیکی بیش از پیش، با بنیانگذار جمهوری اسلامی می کرد. چرا که امام خمینی (ره) ساده زیست بود و مرقدش هم با تمام سادگی، مشکل گشا بود.

اما امروز، متأسفانه، برخی افراد همه چیز را در ظاهر و مادیات می بینند. گمان می کنند اگر حرم امام خمینی (ره) ظاهری با شکوه و عظمت یافت؛ ارزش امام (ره) هم بالا می رود. این افراد، غافل از آن هستند که امام خمینی (ره) در قلب مردم ایران و انسان های آزاده جهان، ارزشی بسیار والا دارد؛ همانگونه که مقام معظم رهبری بارها به آن اشاره کرده اند. تعجب است برخی این افراد، عمری را کنار امام (ره) سپری کردند؛ اما با روحیه و افکار ایشان، فرسنگ ها فاصله دارند! امامِ ساده زیست کجا و این اشرافی گری ها کجا؟!

شاید، اگر الان امام بزرگوار زنده بودند؛ به این افراد می گفتند: «اینگونه بین مردم و امامشان فاصله میندازید.» شاید باز هم می گفتند: «ما هرچه داریم از محرومان جامعه است. گمان نمی کنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجودداشته باشد.» شاید می گفتند: … . اما مطمئناً هرچه می گفتند؛ تأیید کار این افراد، نبود.

کاش افرادی که هر روز خاطره ای جدید از همراهی با امام خمینی (ره) یادشان می آید؛ یادشان بیاید ایشان چقدر بر ساده زیستی و درک محرومان جامعه و دستگیری از آنان، تأکید داشتند! کاش یادشان بیاید؛ امام می فرمود: «ما خادمان این ملتیم. مردم ولی نعمت ما هستند.»! کاش یادشان بیاید امام خمینی (ره) با وجود آنکه رهبر و بنیانگذار بودند؛ هرگز نخواستند مانند شاهان زندگی کنند؛ بلکه خواستند مانند مردم عادی جامعه باشند! کاش!!!