دسترسی ها

مبارکه نا- زهراسادات امیری/ زمانی در دولت رئیس جمهور سابق، دکتر احمدی نژاد، پرداخت یارانه نقدی برای هر ایرانی درنظر گرفته شد. از همان موقع، واکنش هایی متفاوت نسبت به این تصمیم، به وجودآمد. عده ای یارانه نقدی را حق مردم دانستند و گروهی آن را «گدا پروری» نامیدند. این طرح، با همه موافقت ها و مخالفت ها به انجام رسید و یارانه هر شخص، چهل و پنج هزارتومان، مشخص شد.

زمان گذشت و دوره یازدهم ریاست جمهوری فرارسید. باز هم عده ای موافق با پرداخت یارانه نقدی از سوی دولت، خواستار ادامه آن به روش سابق بودند و تعدادی نیز، سبد کالایی را مناسب تر و بهتر از یارانه نقدی دانستند. دولت، تصمیم گرفت به افراد بی بضاعت، سبد کالا دهد و افراد پردرآمد یا از آن محروم شوند یا در اولویت های بعدی قرارگیرند. از قضا، به صورتی کاملاً اتفاقی، افرادی چون پیرزن تنهای بدون حقوق، جزو قشر مرفه قرارگرفتند و سرمایه دارانی در اولویت دریافت سبد کالایی!

پس از این تجربه توسط دولت، تصمیم بر ادامه پرداخت یارانه نقدی قرارگرفت. اما مبلغ یارانه بدون توجه به تورم و شرایط اقتصادی، به همان مبلغ چهل و پنج هزارتومان باقی ماند! در همین زمینه، دولت بارها از افراد پردرآمد درخواست انصراف از گرفتن یارانه نقدی را داشت. این درخواست، کاملاً مناسب بود؛ چون چهل و پنج هزارتومان برای شخصی سرمایه مخارجش می شود و برای دیگری، معادل درآمد یک دقیقه یا کمتر است. به دنبال این درخواست دولت، تعدادی از دریافت یارانه نقدی انصراف دادند؛ اما هنوز عده زیادی دلخوشیشان به همین مقدار ثابت یارانه نقدی است.

این بار، دولت تصمیم گرفت شخصاً یارانه افراد پردرآمد جامعه را حذف کند و این کار را کرد. وقتی چند روز پیش، یارانه، به حساب سرپرست خانوار واریز شد؛ پردرآمدهایی مانند کارگری ساده با حقوق 450هزارتومان درماه، با چهار نفر عائله و ساکن در خانه ای اجاره ای، از لیست دریافت کنندگان یارانه حذف شد! پدر پردرآمد دیگری، که صورت خود را با سیلی سرخ نگه داشته؛ به لیست حذف شدگان از دریافت یارانه نقدی پیوست! اما از آن سو، بیچارگان فقیری با چند خانه، مغازه و ماشین، یارانه هایشان پابرجاست؛ چون نیازمند این مبلغ هستند و برای هر ریالش، برنامه ریزی کرده اند!

در این بین، من هم دنبال جواب سؤال خود هستم: «معنای فقیر و غنی از نظر دولت چیست؟» شاید مشکل از من است که معانی را اشتباه متوجه شدم یا شاید جیب فقرا سوراخ است و هرچه واردش شود؛ می افتد. پس بهتر است پولی که سرمایه ملی است؛ به جیب هایی سرازیر شود که اطمینان به سالم بودن آن داریم!!!!

الله اعلم