یادداشت شماره (1) پیام تبریک آقای ظریف به وزیر امورخارجه عربستان؛

مبارکه نا- زهراسادات امیری/ این روزها، هم یادآور ایام شهادت شهید مرتضی مطهری است که به دلیل عظمت وجودش، روز شهادت آن بزرگوار، روز معلم نامیده شده و هم از آن سوی، شاهد اتقاقات عجیب و غریب در سطح کشور از طرف بعضی مسئولین هستیم.

شهید مطهری که امام خمینی (ره) دربارة آثارش فرمود: «آثار قلم و زبان او بی استثناء، آموزنده و روانبخش است و نصایح او که از قلبی سرشار از ایمان نشأت می گرفت؛ برای عارف و عامی سودمنداست»؛ در کتاب «خدمات متقابل اسلام و ایران» از پذیرش اسلام توسط ایرانیان یمن سخن می گوید و بیان می دارد که کمک ایرانیان به اسلام، بیش از بقیه و حتی اعراب بوده است. اولین ایرانیانِ مسلمان شده؛ ایرانیان مقیم یمن بودند که با علاقه، اسلام را پذیرفتند.

اما امروز، شاهد هستیم دولت عربستان که خود را متولی حرمین شریفین مکه و مدینه می داند؛ چه ظلمی نسبت به مسلمانان مظلوم یمن روا می دارد! می بینیم چه تعداد خانواده را بی سرپرست و چه مادرانی را داغدار فرزندان خود میکند! ناظریم که این متجاوزان نه از اسلام که حتی از انسانیت هم بویی نبرده اند! غیر نظامیان و زنان و کودکان را زیر رگبار بمب های پی در پی خود، شهید می کنند و حتی اجازة فرود هواپیماهای حامل کمک های مردم دیگر کشورها را به این مردم مظلوم نمی دهند! شنیدیم که سه مجروح یمنیِ منتقل شده به بیمارستانی در تهران، بر اثر جراحات زیاد، شهید شدند و حتی اجازة بازگرداندن پیکرهایشان را به یمن ندادند!

این موارد و اتفاقات بسیاری دیگر که دل هر انسان آزاده ای را به درد می آورد؛ در یمن توسط عربستانی ها در حال انجام است. اما نمیدانم چرا عده ای داخل کشور ایران اسلامی، چشم خود را به روی حقایق و اتفاقات روز می بندند و می خواهند همه چیز با تعامل و گفتگو حل شود؟ نمی دانم چرا وقتی چند هفته قبل، وزیر امور خارجه کشور ما در نهایت ساده اندیشی به عربستان، پیشنهاد حل مشکل با یمن از طریق مذاکره را داد؛ کسی به او گوشزد نکرد تا بیشتر دقت کند و این بار، پا را فراتر نگذارد و پیام تبریک برای وزیر امور خارجه جدید عربستان «عادل بن احمد الجبیر» نفرستد و برای گسترش روابط ملت و دولت ایران و عربستان، ابراز امیدواری نکند؟

آقای ظریف! شما خواب هستید یا خودتان را به خواب زده اید؟ در جهانی که ایران، قطب و چشم امید مظلومان و به ویژه کشورهای اسلامی است؛ خواستید با پیام تبریک خود، چه چیزی را ثابت کنید؟ اینکه به تعبیر رئیس جمهور محترم، ایران با دوستان مروت و با دشمنان مدارا دارد؟ چرا رفتاری انجام می دهید که باعث ناراحتی دوستان و شادی دشمنان شوید؟ شما پیام تبریک را برای دولتی خون آشام فرستادید که دستش به خون مردم بی گناه یمن آلوده است؛ دولتی که مخالف و دشمن اصلی خود را تشیع و ایران می داند.

شاید بگویید ما را با یمن و مشکلات آنان چه کار؛ اما آیا رفتار اخیر عربستان را با دو هم وطن ایرانی فراموش کردید؟ فکرنمی کنید زمان آن رسیده است که کمی شجاعت داشته باشید و از عقاید انسانی و اسلامی دفاع کنید؟ فکر نمی کنید انقدر در لاک بی خبری فرو رفتن؛ باعث لطمه زدن به آبرو و عظمت ایران و ایرانی است؟ فکر نمی کنید این پیام به ظاهر دیپلماسی صحیح شما، چه اثرات منفی به دنبال دارد؟ این موارد، نکته هایی اندک، از هزاران مسئله ایست که بجا بود قبل از فرستادن پیام تبریک، کمی به آنها فکر میکردید.

باید همواره از خدا خواستار عطای بصیرت و بینش دقیق داشته باشیم تا خدای ناکرده، خواسته یا ناخواسته هم سخن دشمنان انسان و اسلام نشویم. انشاءالله