دسترسی ها

ظاهر ساده خورشید موجب پنهان‌شدن هویت واقعی آن به عنوان یک توپ آتشین داغ از پلاسما در آشفتگی باثباتش شده است.

به گزارش مبارکه نا به نقل از ایسنا، در واقع، شبکه‌ای پیچیده و نامرئی برای چشم غیرمسلح، دیسک خورشیدی را احاطه کرده است که در آن سلول‌های داغ‌تر و پلاسمای خنک‌تر در یکدیگر ادغام شده و ظرف ساعت‌ها ناپدید می‌شوند.

مرزهای موجود در بین این سلول‌های همیشه متحرک، مکان‌های پر آشوبی هستند و جت‌های قدرتمند پلاسما اغلب در هر زمانی که الگوی سلولی تغییر می‌کند، پرتاب می‌شوند.

این تغییرات ممکن است در نتیجه تغییرات موجود در میدان مغناطیسی موسوم به «اتصال مجدد میدان مغناطیسی» رخ دهد.

دانشمندان به منظور آگاهی بیشتر از این جت‌ها و عامل آنها، خورشید را در طول‌موج‌های مختلف و با استفاده از طیفی از شیوه‌های مختلف مشاهده می‌کنند.

تصاویر ارسالی، مجموعه‌ای از مشاهدات علمی را به نمایش می‌گذارند که توسط رصدخانه خورشیدی «سوهو» و برای درک بهتر ستاره میزبان زمین رصد شده‌اند.

یکی از این تصاویر که بیشتر به یک نقاشی انتزاعی شباهت دارد، 60 فریم گرفته‌ شده توسط طیف‌سنج فرابنفش SUMER در ظرف 10 دقیقه را نشان می‌دهد؛ این طیف‌سنج بر روی رصدخانه «سوهو» نصب است.

فریم‌های منفرد در هر 10 ثانیه یکبار گرفته شده‌اند؛ بنابراین هر ردیف از عکس‌ها با تقریبا 3.5 دقیقه مشاهده متناظر است و هر فریم، طیفی از نور ناشی از یک ناحیه کوچک واقع بر دیسک خورشیدی را نشان می‌دهد.

اندازه ارتفاع هر فریم 84 هزار کیلومتر است، که این میزان یک شانزدهم قطر خورشید گزارش شده است.

در چند فریم این مجموعه‌ها، شکل ناحیه شفاف مرکزی تقریبا عمودی است که نشان‌دهنده وجود یک مرز پنهان است.

تصاویر فرابنفش بی‌نهایت که توسط فضاپیمای «سوهو» گرفته شده‌اند در رنگ‌های سیاه و سفید به زمین ارسال می‌شوند. آنها سپس به طور مداوم برای شناسایی آسان کدبندی می‌شوند.

در یکی از این تصاویر که در ماه مه 1998 گرفته شده، یک فوران تاج خورشیدی (CME) به سمت زمین حرکت کرده است.

این فوران، انفجاری از باد خورشیدی و میدان‌های مغناطیسی است که در بخش فوقانی تاج خورشیدی بلند می‌شوند یا در فضا ساطع می‌شوند.

یک فوران تاج خورشیدی عظیم و پیچیده در چهارم ژانویه سال 2002، فیزیکدانان را در بهت و حیرت فرو برد. ناحیه سفیدرنگ در تصویر ثبت شده از آن، بزرگ‌ترین تراکم ماده را نشان می‌دهد.

تصاویر ارائه‌شده که در طول دو دهه گرفته شده‌اند، تغییرات سریع در خورشید را نشان می‌دهند و به دانشمندان در درک وضعیت آتی این ستاره کمک می‌کنند.