یک روانشناس گفت: همسران با شناختی که از طرف مقابل خود دارند و با در نظر گرفتن بحث بسیار مهم «اعتماد متقابل در زندگی زناشویی» پیرامون میزان اسراری که به همسر خود می‌گویند، تصمیم‌گیری کنند و موضوعات را تا جایی بیان کنند که به اعتماد فرد و صمیمیت میان آنها لطمه وارد نشود.

به گزارش مبارکه نا   به نقل از  خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، نغمه خوش‌خرام با بیان مطالب بالا اظهارکرد: اعتماد، زیربنای هر رابطه دو جانبه محسوب می‌شود و این امر در زندگی زناشویی نیز با شدت بیشتری حاکم است. بنابراین همسران همواره باید در انتخاب آنچه قصد پنهان‌کردن آن را دارند، به نقش مهم خدشه‌دار شدن اعتماد متقابل توجه داشته باشد. گاهی اوقات برخی موضوعات پنهان می‌شوند، درحالی‌که مخفی‌کاری در مورد آنها بیشتر از آن‌که منفعتی داشته باشد، ضررهایی در پی دارد و گاهی اوقات بالعکس مواردی بیان می‌شوند، در حالی‌که بیان آنها تنها به کوچک شدن فرد منجر می‌شود و تاثیر مثبتی بر رابطه همسران ندارد. آشنایی با این موارد می‌تواند به ما در تصمیم‌گیری درست کمک کند.

گفتنی‌های همسران

وی تاکید کرد: وقتی مواردی در زندگی وجود دارد که دیر یا زود احتمال می‌رود آشکار شوند و همسرتان از آن اطلاع یابد، برای گفتن آنها اقدام کنید. از جمله آن‌ها به ابتلا به بیماری‌های مزمن می‌توان اشاره کرد. این بیماری‌ها شامل مواردی است که هنوز مصرف دارو ادامه‌دارد و یا اثرات بیماری هنوز وجود دارد.

این کارشناس ارشد روانشناسی با تاکید بر اینکه مشکلات مالی حل نشده و باقی مانده از گذشته باید به اطلاع همسر برسد، گفت: این مشکلات شاید تنها یک قسط ساده باشد، اما همین قسط و یا بدهی بعد از آشکار شدن می‌تواند آسیب جدی و بدی به ارتباط شما و همسرتان وارد کند. اگر هم بعد از ازدواج دچار مشکل مالی شده‌اید گفتن آن ضرورت بیشتری پیدا می‌کند.

وی با اشاره به روابط و یا مواردی که احتمال دارد افشا شود، اظهارکرد: گاهی اوقات رابطه‌ای تمام شده و یا موضوعی در گذشته وجود دارد که فرد غیرقابل اعتمادی از آن اطلاع دارد. اگر احتمال می‌دهید فرد دیگری بخواهد مساله را عیان کند، بهتراست خود شما پیش قدم شوید و نگذارید فرد سومی رابطه شما و همسرتان را دچار اختلال کند.

نگفتنی‌ها بین همسران

وی درباره مطالبی را که می‌توان به همسر نگفت، اظهار کرد: لازم نیست شما تمامی اسرارتان را افشا کنید! یادتان باشد خداوند پوشاننده رازهای بندگان است و تنها اوست که از تمامی رازها اطلاع دارد، لزومی نیز وجود ندارد تا همسر شما از تمامی آنها باخبر باشد. به عنوان مثال برخی موارد وجود دارد که داستان‌شان تمام شده و این روزها تاثیرعیانی در زندگی شما ندارند و یا اینکه اهمیت خود را از دست داده‌اند. لزومی به بیان این دسته از اسرار نیست.

این روانشناس با اشاره به اشتباهات گذشته گفت: از دیدگاه بعضی از روان‌شناسان، افرادی که گذشته تلخ و سختی داشته‌اند باید توجه کنند که تجربه‌های تلخ گذشته باید چراغ راه آینده باشد. سعی کنید با گذشته‌های تلخ‌تان خداحافظی کنید و با عنوان کردن تجربه‌ها، ذهن همسرتان را مغشوش نکنید. اگر از اشتباهات گذشته عبرت گرفته‌اید و تحول خاصی در رفتارتان ایجاد کرده‌اید، لزومی به بازگو کردن اشتباهات گذشته‌تان نیست چون ممکن است بر دیدگاه طرف مقابل به شما اثر منفی بگذارد و یا برخی قابلیت‌های فعلی‌تان نادیده گرفته شود.

وی اضافه کرد: در حوزه مسائل خانوادگی، مسائل مرتبط با خانواده طرفین قابل بررسی است. همواره باید به این سوال توجه کرد که آیا لازم است همسرم تمام اسرار خانوادگی‌ام را بداند. در واقع اگر مسئله یا مشکلی در خانواده وجود دارد که مطلع شدن همسر از آن موجب دلسردی از خانواده طرف مقابل، دستاویزی برای کنایه و یا محدودیت در خانواده باشد و اطلاع نداشتن همسر از آن مشکلی را ایجاد نکند، ضرورتی به افشای آن وجود ندارد.

خوش‌خرام با اشاره به شکست‌های گذشته گفت: در زندگی همه‌ ما مواردی وجود دارد که ما نتوانسته‌ایم به آنچه دوست داشتیم برسیم و طعم شکست را تجربه کرده‌ایم، این شکست‌ها شامل شکست‌های درسی، کاری و حتی عاطفی می‌شوند. در این موارد نیز زمانی که آنها به صورت مستقیم تاثیری در زندگی ما ندارند، لزومی به بازگو کردن آنها نیست.

وی تاکیدکرد: در تصمیم‌گیری درباره اسراری که به همسران خود می‌گوییم، شناخت طرفین از یکدیگر، نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند؛ چرا که ممکن است افراد با شناختی که از یکدیگر به دست می‌آورند، بیان بسیاری از اسرار را بلامانع بدانند یا بالعکس، مجبور به مخفی ساختن بسیاری از امور عادی و کاری و روزمره خود نیز باشند.

وی تاکیدکرد: افراد چه پیش از ازدواج و چه پس از آن، نیاز به حفظ حوزه خصوصی دارند و اصرار برای شکستن این حوزه خصوصی در زندگی زناشویی نیز صرفا به روابط طرفین لطمه وارد می‌کند. اما با توجه به این نکته نیز لازم است که حوزه خصوصی تا جایی گسترش یابد که به سردی، بی‌تفاوتی و بیگانگی طرفین منجر نشود.

خوش‌خرام در مطلب خود در مجله سپیده دانایی، در پایان گفت: چه مسائلی را می‌توانید، بدون رسیدن هیچ‌گونه آسیب به کسی، پیش خود نگه‌دارید؟ کدام مسائل اگر برملا شود، باعث ایجاد شکاف و جدایی عمیق بین شما و همسرتان خواهد شد؟ برای شناسایی این موارد می‌توانید از خودتان بپرسید: اگر کسی از این کار شما فیلم بگیرد و آن را به همسرتان نشان دهد، آیا ناراحت یا عصبانی می‌شود؟ آیا می‌توانید جلوی آینه بایستید و رودررو به خودتان بگویید که بی‌گناه و بی‌تقصیرید؟ اگر نتوانید این کار را بکنید حتماً کارتان مشکل دارد. در این حالت پنهان کردن این مسئله به دلیل حق طبیعی شما برای داشتن حریم شخصی نیست، بلکه به این خاطر است که می‌دانید کارتان اشتباه بوده است.