دسترسی ها

اداره ارشاد سبزوار به سان مادر بزرگی می ماند که چرت نیم روزه اش از هر روز تا به چرت روز دیگر نمی گسلد و سال ها است که روی خرس قطبی را در فرو رفتن به خواب زمستانی کم کرده است.

این که چرا اکثریت فعالان فرهنگی موثر در سبزوار از ابتدا تا انتهای فعالیت های چند ساله، هیچ نقطه اشتراکی با اداره فرهنگ و ارشاد پیدا نمی کنند تا امیدی به نیم نگاهی یا نیم قدمی به سوی ساختمان ضلع شمالغربی میدان لاله داشته باشند و از آن طرف هم خوش نشینان این ساختمان گویی هرگز از نرده های آن به بیرون نظری نیانداخته و گاهی اصلا شک می کنی که این شهر اداره ای به نام و با ماموریت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشته باشد ، حکایتی است که پرداختن به آن مجال دیگری می طلبد.

اما جای بسی شگفتی است که در عصر رسانه ها و زمانه ای که رسانه از آب و نان شب برای کشورداران مهم تر شده است و مردمان شهرمان همچون مردمان همه نقاط دنیا بیشتر از هر چیزی وقتشان را با انواع رسانه های سنتی و به خصوص مدرن می گذرانند ، اداره فرهنگ و ارشاد سبزوار نه تنها رسانه ها را نمی بیند و صدایشان را نمی شنود بلکه گویی وجودشان را هم درک نمی کند. چونان کسی که نه گوش ، نه چشم ، نه بینی و نه زبان و نه لامسه دارد و نه هیچ چیز دیگری.

به اندازه چند روزی است که تقویم ها از سالگشت شهادت شهید صارمی که به نام خبرنگار مزین شده است ورق انداخته اند . دو سالی هم هست که فضای خبری سبزوار به خصوص در بعد رسانه های مجازی آنقدر پیشروی کمی و کیفی داشته است که دیگر نمی شود از کنار آن به سادگی عبور کرد. این است که در سبزوار روز خبرنگار و پرداختن به خبرنگاران در عمل کار را از روز و بلکه هفته هم گذرانده است. تا حدی که نهادهای مختلف برای برگزاری برنامه های مرتبط با روز خبرنگار دچار ترافیکی هفتگی شده اند.

جالب است که در این وضعیت اداره فرهنگ و ارشاد سبزوار، به عنوان متولی امر رسانه و امور خبرنگاران ، که ارتباط و تعامل با عوامل اجرایی رسانه ها و پرداختن به اصحاب رسانه از وظایف ذاتی غیر قابل انکار آن است ، کرکره را پایین کشیده و در پشت میزهای اتاق های پر از خالی مدیریتش چای می نوشد و خبر و رسانه و خبرنگار را نمی بیند.

آنقدر نمی بیند که نه تنها برایشان برنامه ای ندارد و تجلیلی تدارک نمی بیند که حتی تک جمله ای هم بر روی پرتال اینترنتی همیشه خموده اش در یادآوری و گرامیداشت روز خبرنگار مجال دیده شدن نمی یابد.

شاید در ارشاد تقویمی نبوده است که کسی در آن عنوان روز ملی خبرنگار را ببیند – حتی از نوع تقویم تبلیغاتی موسسات و محافل بسیار صمیمی با دوستان در ارشاد – می شود فرض محال کرد بنرهای فراوانی که به مناسبت این روز به همت و زحمت شهرداری نصب شده و با چشم غیر مسلح از فواصل بسیار زیاد قابل رویت هستند هم به چشم عزیزان ارشادی نیامده باشد. شاید بشود این توهم را هم داشت که جلساتی که طی روزهای گذشته توسط ادارات و نهادهای مختلف به منظور تجلیل از خبرنگاران برگزار شده، از چشم دوستان به واسطه رفتارهای گزینشی مسئولان روابط عمومی ها و کارشکنی برخی نان به نرخ خبر خورهای مدعی نمایندگی جامعه خبری ،افتاده باشد.

اما چگونه باور کنیم پشت میز نشینان ساختمان فرهنگ و ارشاد سبزوار صدای احسنت و قدر دانی جامعه خبری از ابتکار اداره اوقاف در تجلیل ویژه و اهدای هدیه ای به بزرگی شرف حضور در غبار روبی ضریح مطهر امامزاده شعیب (ع) را هم نشنیده باشند یا مراسم تجلیل رسمی همراه با احترام عملی دانشگاه حکیم سبزواری حتی در پاسداشت زحمات خانواده های اصحاب رسانه ، با حضور فرماندار و اعضای شورای شهر و آن هم با صدور بیانیه منحصر به فرد برای اولین بار در شهرستان سبزوار را ندیده باشند و یا در جریان گشاده رویی و حسن رفتار و وسعت نظر فرماندهی بسیج و سپاه ناحیه سبزوار در دعوت از حدود چهل خبرنگار و مدیر رسانه سبزوار را متوجه نشده باشند و یا هیچ چیز از اخبار تدارکات شورا ی شهر و شهرداری برای برگزاری مراسمی در خور در پایان هفته نشده باشند؟

به خانم طبسی توصیه می کنیم اگر کاری از دستشان برنمی آید یا برنامه ای ندارند و یا اگرگوششان به دهان برخی دوستانشان است تا چه می فرمایند و چه می خواهند، حداقل زحمت ثبت رکورد خواب طولانی مدیریت فرهنگی شهرستان به سرپرستی خودشان را در کتاب رکوردهای گینس و در بخش ترین های فاجعه مدیریتی به ثبت برسانند تا بلکه لااقل بتوانیم دلمان رو خوش کنیم که اگر توان درک شرایط زمانه و اهمیت جایگاه مدیریت فرهنگی را ندارند حداقل توانسته اند نامی از سبزوار در کنار کباب چند صد متری فلان شهر و بزرگترین آش رشته بهمان شهر و بچه بنزین خوار و بز چهار شاخ ثبت کنند.
منبع:دانا