دسترسی ها

حدود نود سال پیش در هشتم شوال سال ۱۳۴۴(هـ.ق) فرقه ضاله وهابیت، مرقدهای مطهر و بارگاه نورانی ائمه بقیع(ع) را به ادعایی واهی شرک، تخریب و میلیون ها محب و عاشق اهل بیت(ع) را داغدارکرد ؛داغی که نه تنها التیام نیافته بلکه این روزها با به خاک و خون کشیده شدن مسلمانان مظلوم عراق، سوریه و غزه بر شدت آن افزوده شده است.

گرچه در تقویم کشور ما ذکر نشده ولی ما نگذاریم یوم الهدم فراموش شود.

از صدا و سیما گرفته تا نشریات و روزنامه ها و رسانه های دیگر؛

دریغ از یک اطلاعیه، مقاله، نقل قول تاریخی و سخنرانی و …

شاید بگویید به خاطر وحدت مذاهب و یا به سبب مسایل سیاسی نمی خواهیم تنشی ایجاد شود ولی حرف نزدن از این موضوع هم بی انصافی است.

مگر حجاج ما را در جمعه خونین در حج تمتع به خاک و خون نکشیدند؟؟

مگر بارها و بارها به زائران خانه خدا و حرم پیامبر بی احترامی نکردند؟؟

مگر دست زنان و خواهرهای ما را نگرفتند و انگشت نگاری نکردند؟؟

مگر داعش همچنان با دلارهای عربی سرپا نیست؟

و هزاران جنایت دیگر که مجال بحث آن نیست …

اما ماجرای اصلی ما از این قرار است:

در ماه رمضان۱۳۴۴ هجری قمری شیخ عبدالله …،با تشکیل جلسه ای ظاهری و دعوت از قاضی القضات خود و چند تن از علما و سران مدینه،موافقت آنها را برای تخریب گنبد و بارگاره های مدینه جلب کرد.البته بسیاری از آن‌ها از ترس جان‌شان جواب ندادند ولی بعضی دیگر اظهار موافقت کردند و در هشتم شوال، وهابی‌ها مردم را با زور اسلحه جمع کرده و به سوی بقیع حرکت دادند و آن‌چه گنبد و ضریح در شهر مدینه و بیرون از شهر بود، ویران کردند. وهابیون از ترس عواقب کار خود، از تخریب حرم نبوی خودداری کردند. این روز بعدها به نام یوم الهدم (یعنی روز تخریب) در حافظه تاریخ ثبت شد.

ما را چه شده است یک عده کافر به ظاهر مسلمان می آیند حرم چهار نفر از بندگان پاک خدا از خاندان پیامبر را خراب می کنند آن وقت ما هر سال می گذرد و انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده است.

حال که همان قوم پلید تهدید به تخریب حرم ائمه سامرا و کربلا و حتی تخریب کعبه کرده، کمی به خود بیاییم.
منبع:دانا