مصیبت های غزه نه از یاد می رود و نه از دل…

چگونه از غمهایت بنویسم درحالیکه واژه ای برای بیان وسعت دردهایت نمی یابم…

تمامی این روزها اگر در کنارت نبودم ولی با اشکهایت اشک ریختم و با فریادهایت، قلبم تکه تکه شده است…
مگر می شود انسان باشی و با دیدن اشک های مادران، کودکان، پدران و برادرانت در سوی دیگری از دنیا، دلت آتش نگیرد…
نمی دانم کسی صدایتان را می شنود؟! کسی به فکرتان است؟! کسی برای دردهایتان دل می سوزاند؟!
هر بار که تصویر ناله هایتان را می بینم فقط عاجزانه مبهوت تصویر درمانده تان می شوم و درمانده تر خودم می شوم که ای خدا، کاری از دستم برنمی آید اما حاضرم این جان ناقابلم را فدای اشک های مردم غزه کنم تا بار دیگر روی آرامش را ببینند…
خیلی سخت است شاهد ظلم آشکار باشی ولی کاری نتوانی برای مظلوم بکنی…
نمی دانم مسلمان بودن همین است! صدای ناله های مظلوم را بشنوی و کاری نکنی!
خدایا اگر این جنایتها، نشانه ای بر آخرالزّمان بودن نیست! پس آخرالزّمانت چگونه است؟!!
یا حضرت مهدی (عج)، فدای اسمتان شویم، به فریاد مردم غزه برسید و ریشه صهیونیست را بخشکانید.
منبع:دانا