تحلیل مدیر بخش سیاسی «شورای ملی ایرانیان آمریکا»؛

مشکل ترین موضوعات هنوز باقی مانده اند؛ هر چند بسیاری از کارشناسان اطمینان خود را از دستیابی به توافقی نهایی در 20 جولای ابراز می‌کنند.

پایگاه تحلیلی «نشنال اینترست» در ادامه مقاله‌ای با عنوان «آیا آمریکا برای توافق نهایی با ایران آماده است؟» به قلم «جمال عبدی»، مدیر بخش سیاسی «شورای ملی ایرانیان آمریکا» و «تایلر کالیس» عضو بخش سیاسی این شورا نوشت: اگر چنین چیزی درست باشد، بهتر است برای شرایط بعد از توافق آماده شویم. از آنجا که مذاکرات تاکنون روند مشکلی داشته و طی هفته های آینده نیز این روند مشکل همچنان ادامه خواهد یافت، مورد قبول واقع شدن توافق نهایی از سوی تندروان داخلی در هر دو طرف، آسانتر از روند مذکرات نخواهدبود.
نشنال اینترست ادامه می‌دهد: در آمریکا، نه تنها باید با بیم و امیدهای لفاظانه جنگ طلبان در کنگره مقابله شود، بلکه باید با آن دسته از قوانینی که در کنگره تصویب شده‌اند تا قدرت رئیس جمهور را در زمینه لغو تحریمها، به عنوان موضوع ضروری یک توافق، محدود بسازند نیز مقابله شود.
براساس «برنامه اقدام مشترک» که در ماه نوامبر مورد توافق قرار گرفت، گروه 1+5 در توافق نهایی تمام تحریمهای مرتبط با برنامه هسته ای ایران را در مقابل ایجاد محدودیت در برنامه هسته ای این کشور لغو خواهد کرد. با این حال طبق قانون ایالات متحده، رئیس جمهور آمریکا فقط از این قدرت برخوردار است که معافیتهای زمانی محدودی برای تحریمها قایل شود درحالی که در زمینه حذف کامل تحریمها قدرت کمی در اختیار دارد.
در ادامه این مطلب آمده است: در صورتی که در این زمینه مصوبه ای در کنگره به تصویب نرسد، رئیس جمهور تنها خواهد توانست هرچهار تا 6 ماه یک بار، به منظور کاهش تحریمها، معافیتی درمورد آنها اعمال کند- شرایطی که فرصتهای منظمی برای مخالفان فراهم می‌آورد تا درمورد شرایط مورد معامله طرح دعوی کرده و در توافق کارشکنی کنند. هرچند این‌گونه اقدامها احتمالا می‌توانند تا زمانی که اوباما به ریاست خود در کاخ سفید ادامه می‌دهد قابل تحمل باشند، اما نمی توان مطمئن بود که جانشین او نیز تمایلی به ادامه اقدامهای اوباما داشته باشد. آیا کسی می‌تواند انتظار داشته باشد که مثلاً رئیس جمهور «تد کروز» به اعمال معافیتهای تحریمی ادامه دهد؟ این تردید و ابهام به معنای آن است که مذاکره کنندگان آمریکایی چیزهای کمی برای پیشنهاد کردن به ایرانیان دارند و بنابراین، در مقابل نیز باید خواسته های کمی از طرف مقابل داشته باشند. این موضوع باعث خواهدشد توافق به دست آمده توافق ضعیفی باشد که به راحتی از سوی تندروانی که بر دستاوردهای ناچیز کشورشان نوحه سرایی می‌کنند و امتیازاتی را که مذاکره کنندگانشان اعطا کرده‌اند، بزرگ نشان می‌دهند، مورد انتقاد قرار بگیرد.
افزون بر این، محدود ساختن قدرت رئیس جمهور برای خاتمه دادن به تحریمها، قدرت آمریکا برای رعایت توافق نهایی را به مخاطره می‌اندازد و به همان اندازه از توان آمریکا برای تضمین رعایت توافق از سوی ایران نیز می‌کاهد. اگر درمورد توانایی آمریکا برای لغو تحریمها، که باید از شرایط یک توافق نهایی باشد، تردید وجودداشته باشد، آنگاه ایران نیز در این شرایط مانند هر دولت منطقی دیگری عمل خواهد کرده و احتیاط بیشتری به خرج خواهدداد. زمانی که هردوطرف به این بازی روی بیاورند، توافق هسته ای که کار سختی روی آن صورت گرفته است، فرسایش یافته و بی اعتمادی چندین ساله میان دو کشور، خود را نمایان خواهد ساخت.
نویسندگان در ادامه آورده اند: مذاکره کنندگان ایرانی و آمریکایی به دنبال ساختاری برای توافق نهایی بوده اند که بر اساس آن بی‌اعتمادی موجود تا حد امکان تخفیف یابد. به همین دلیل است که توافق نهایی هم در زمینه لغو تحریمها از سوی گروه 1+5 و هم در مورد اعمال محدودیتها در برنامه هسته ای ایران شامل «روند مرحله ای متقابل» خواهد بود.
در بخش پایانی این مطلب آمده است: چشم انداز مشارکت دادن کنگره در توافق نهایی با ایران برای برخی خوشایند به نظر نمی رسد. آنها به یاد می‌آورند که برخی از اعضای سنا، با ارایه لایحه‌ای که تحریمهای جدیدی علیه ایران اعمال می‌کرد، توافق هسته ای اولیه را نقض کردند. اگرچه حامیان این اقدام، مدعی شدند که این لایحه فقط در صورت نقض توافق از سوی ایران به اجرا در خواهد آمد، اما این ادعا، نادرست بود.
یکی از اعضای جمهوریخواه کنگره بعدها اذعان کرد که مواد گنجانده شده در لایحه به تحریمهایی منجر می‌شود که نقض کننده توافق خواهند بود. در هر صورت، کنگره احتمالاً پس از امضای تواق نهایی به شکلی وارد عمل خواهدشد. کسانی که توافق دیپلماتیک را بر تقابل نظامی ترجیح می‌دهند، باید شرایط را کنترل کرده و برای موفقیت آماده شوند. یک ماده قانونی که صلاحیت لازم برای اجرای توافق را در اختیار رئیس جمهور قرار می‌دهد و یک نقش نظارتی قانونی برای کنگره باقی می‌گذارد، تمام شرایط لازم برای یک مصالحه سیاسی موفقیت آمیز را فراهم خواهد ساخت.
منبع:قدس آنلاین