دسترسی ها

عبور از روی سی و سه پل و پل خواجو برای ما اصفهانی ها همیشه جذابیت داشته و دارد. هر چند این روزها تشنگی زاینده رود و عطش سی و سه پل و پل خواجو برای دوست قدیمی اش خیلی تو چشم می زند؛ اما عبور از این پل ها و تماشای این بناهای تاریخی همان قدر لذت بخش است که تماشای تمرین خط و یادگاری نویسی برخی از رهگذران بی فرهنگ آزار دهنده!

شاید چشم ما رهگذران اصفهانی به این “میراث بی فرهنگی” برخی خو گرفته و برایمان عادی شده باشد اما برای میهمانان خارجی که برای بازدید از این میراث ها پا به نصف جهان و پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی گذاشته اند مایه خجالت و حامل پیام های ناخوشایندی است.

گذشته از علل روانشناختی و جامعه شناختی این گونه حرکات، مسلم این است که عموم مردم دست به چنین اعمالی نمی زنند؛ اما سستی و اهمال سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در خصوص میراث های فرهنگی شهر به خصوص سی وسه پل و پل خواجو در سال های اخیر خبرساز بوده و هست. دم دست بودن پل ها برای رهگذران و عدم نظارت حداقلی از این میراث ها از دلائل تخریب است؛ با وجود تخریب چشم گیر این پل ها هیچ اقدام عملی صورت نمی گیرد و هر از چند گاهی پاک کردن این یادگاری ها پیکر پل را زشت و زننده می کند.

گذشته از قدر و منزلت آثار تاریخی ای از این دست، کمترین محرکی که می تواند حس ما را نسبت به این اقدامات ناشایست تحریک کند، همان قابلیت جذب گردشگر و جذب سرمایه برای استان و به تبع رونق اقتصادی استان و کشور است که در سال های اخیر به شدت تضعیف شده است.

اگر ما آثاری تحت عنوان “میراث بی فرهنگی” هم از پیشینیان خود داشتیم فکر می کنید چه بلایی بر سر آن می آوردیم؛ تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل…

شاید تماشای این تصاویر کمی ما را حساس تر از قبل کند

منبع: صاحب نیوز