دسترسی ها

مبارکه‌نا-محمدسعید ابراهیمی، فعال دانشجویی/ مدیران کوتوله برای سرپوش نهادن بر ضعف‌های خود اقدام به‌تحقیر زیردستان می‌نمایند تا با فروکاستن آنان، خود را برکشیده و بلندمرتبه وانمود نمایند.

در مبحث مدیریت، اصطلاحی تحت عنوان «مدیریت کوتوله‌ها» وجود دارد که به مدیرانی اطلاق می‌شود که خود، فاقد شایستگی برای تصدی سمت مزبور بوده و به‌جای تشویق و ترغیب نیروهای مستعد و فراهم آوردن بستر رشد و موفقیت برای آن‌ها، موجبات ایستایی و عدم ارتقاء آنان را فراهم می‌آورند.

این نوع از مدیران، تملق‌گوی مدیران فرادست و تخطئه کننده زیردستان خود هستند تا بدین هر دو وسیله، جایگاه بادآورده خود را تثبیت نمایند.

مدیر کوتوله را یارای تحمل افراد توانمندتر از خود نیست چراکه آنان را خطری بالقوه قلمداد می‌کند که هرآینه ممکن است برحسب شایستگی‌هایشان کرسی مدیریت وی را از آن خودنمایند؛ فلذا چنین مدیرانی اطرافیان خود را افرادی کوتاه‌تر از خود قرار می‌دهند.

در مدیریت‌هایی ازاین‌دست، ارتقاء افراد مجموعه، نه بر اساس شایستگی بلکه با توجه به میزان نزدیکی و وفاداری به مدیر صورت می‌گیرد و بدین ترتیب نوعی از «باند سالاری» سامان می‌یابد.

در فرهنگ اسلامی مدیران کوتوله، غاصب محسوب می‌شوند و روایات متعددی در نکوهش این طایفه واردشده است به‌طوری‌که رسول اکرم (ص) می‌فرمایند: «هر کس جلودار و مسئول عده‌ای از مسلمانان گردد، درحالی‌که می‌داند در بین مسلمین فردی بهتر از او وجود دارد، پس خائن به خدا و رسولش و مسلمانان خواهد بود».

مرحوم شریعتی نیز چنین مدیرانی را نکوهش کرده و خطاب به افرادی که در مصادر امر قرار دارند می‌گوید: اگر نمی‌توانی خدمتی بکنی؛ برو تا خیانتی نکنی.

مدیران کوتوله اغلب در سیستم‌هایی که ضابطه، جای خود را به رابطه سپرده است فرصت ظهور و بروز می‌یابند و ازاین‌رو شاهد طیف گسترده‌ای از این سنخ افراد در بدنه مدیریتی کشورمان هستیم.

کلام آخر اینکه تا وقتی درب بر این پاشنه می‌چرخد و مناسبات مدیریتی بر پایه رانت و ناشایسته‌سالاری سامان می‌یابد؛ کشور روی پیشرفت و سعادت را نخواهد دید.

انتهای پیام/