دسترسی ها

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی مبارکه نا، رضا سیف پور*: می خواهیم با هم کمی گپ خودمانی بزنیم. حرف هایی که بعضی ها ممکن است تحمل شنیدنش را نداشته باشند و بعضی ها هم ممکن است شنیدنش برایشان مناسب نباشد. منظورم از این دومی جوانان عزیز این مملکت است. جوانانی که چشم و چراغ این مرزو بوم هستند و نباید آب توی دلشان تکان بخورد. از ما که گذشت. سالهاست عده ای از ما «سر در جیب مراقبت» فرو برده ایم و گمان می کنیم همین که سرمان به کار دنیا و آخرت خودمان باشد تکلیفی برما نیست. عده ای دیگر هم که این مملکت را ارث پدر خودمان می دانیم و در تکه تکه کردن آن و به جیب زدن امکانات برای خود و هزار فامیلمان گوی سبقت را از هم ربوده ایم و اما عده ای دیگر که چه اندک هم هستند دلشان برای این نظام و این مردم با ایمان می سوزد و در لبیک به ندای رهبرشان خدمت به خلق را بالاترین عبادت دانسته و در حد توان مقابل کج روی فریاد می زنند. امروز می خواهم با این بزرگترها سخن بگویم و نمی خواهم جوانان عزیز ، یعنی همان زیر 18 ساله ها – که بسیار برایم عزیزند – حرف های مرا بشنوند. می ترسم خدای نکرده دلشان بشکند و مصداق آن سخنان دردناک حضرت امام (ره) شویم که فرمود: « نگران آن هستم که مبادا این مردمی که همه چیزشان را فدا کردند و به اسلام خدمت نموده و به ما منت گذاشتند، به واسطه اعمال ما از ما نگران بشوند، زیرا آن چیزی که مردم از ما توقع داشته و دارند و به واسطه آن دنبال ما و شما آمده‌اند و اسلام را ترویج نموده و جمهوری اسلامی را بپا کردند و طاغوت را از میان بردند، کیفیت زندگی اهل علم است. اگر خدای نخواسته، مردم ببینند که آقایان وضع خودشان را تغییر داده‌اند ، عمارت درست کرده‌اند … آن همان و از بین رفتن اسلام و جمهوری اسلامی همان »(1)

امروز در این کشور ، بخشی از مسئولین محترم گام به سویی گذاشته اند که مصداق بارز همان نگرانی امام (ره) محسوب می شوند و در این میان چنان « سرمایه انسانی » و « اعتماد عمومی» جامعه را نادیده انگاشته اند که گویی شمشیر را بر علیه این نظام از رو بسته اند و گمان می کنند که مردم هم چشم و گوششان را بسته است . یکی که تا دیروز « احساس تکلیف » می کرد و با هزار ترفند و تمسک به هزار وکیل و وصی به میزش چسپیده بود ، امروز استعفا می دهد و آن دیگری فورا می پذیرد ! . آن یکی هم که تا دیروز شعار« فقر زدایی » سرمی داد و می گفت به من رای دهید تا فقر را ریشه کن کنم ! امروز می خواهد برعلیه افشاکنندگان « فیش های حقوقی نجومی » مدیران ارجمند شکایت کند . دیگری هم که با پیشانی پینه بسته تا دیروز نزدیک یک میلیارد تومان حقوق در ماه می گرفت ، اکنون میخواهد در فلان تشکیلات جهانی برعلیه این ملت اقامه دعوا کند که چرا فیش حقوقی اش افشا شده ؟! …… ما کجای مسیر را اشتباه رفتیم که اینطور شد؟

روزی « تجمل گرایی » و « سرمایه محوری » قرار بود مشکلات پس از جنگ را حل کند اما حاصلش شد ظهور « اشرافی گری » و سربرآوردن « آقازادگان » ! . آقا زادگانی که پس از جنگ یکی یکی سبز شدند و هنوز که هنوز است هر روز تنومندتر می شوند . بعد از آن قرار شد چوب « اصلاحات » برداریم و همه چیز را اصلاح کنیم حاصلش شد پروژه های پی در پی « عبور » و نهایتا نطق های غرا در ماهواره و فالوده خوری با دشمنان این ملت . بعد گفتیم « عدالت خواهی » نجاتمان می دهد و اگر این قانون های دست و پا گیر را اصلاح یا حذف کنیم و هر چیزی را که خواستیم دور بزنیم ! همه چیز درست می شود . حاصل آن هم شد ظهور « نوکیسه ها » . نوکیسه هایی که با خودروهای چند صد میلیونی ، هر روز جلوی چشمان این ملت رژه می روند و بعد آخر هر ماه جلوی عابر بانک می مانند تا « یارانه » شان را بگیرند ! . زمان آن رسیده که باور کنیم این نسخه ها جواب نداده است و باید بپذیریم این مردم بسیار محترم تر از آن بودند و هستند که ما بخواهیم با نسخه های من درآورده خودمان آنها را اداره کنیم . این « فساد » ها و « اختلاس » ها و حالا « فیش های حقوقی نجومی » حاصل همین خودسری ها ومنفعت طلبی هایی است که همواره امام (ره) و مقام معظم رهبری به آن هشدار می دادند . حالا وقت آن شده که از خود بپرسیم ؛ مگر نسخه اسلام چه اشکالی داشت که از آن گفتیم و به آن عمل نکردیم .؟ مثلا « قرض الحسنه » چه اشکالی داشت که رفتیم دنبال قانونی جلوه دادن « ربا خواری » ؟در عوض در فلان کشور اروپایی عده ای تلاش کردند تا با افتخار ، آغاز بانکداری به شیوه اسلامی را اعلام کنند .! (2) و یا مثلا « ضابطه » و « شایسته سالاری » چه اشکالی داشت که آن را رها کردیم و رفتیم دنبال « رابطه » و « جناح بازی » ؟ و در آخر « راستی » چه اشکالی داشت که رفتیم به دنبال « کژی » ؟ باید قبول کنیم که در مبارزه با مفاسد نخواستیم با مردم روراست باشیم . در عوض تا توانستیم با سمینار و همایش و جلسه ، خودمان را مشغول کردیم و یادمان رفت که رهبرمعظم انقلاب چه دردمندانه متذکر شدند : « این سمینار و امثال آن بناست چه معجزه‌ای بکند؟ مگر وضعیت برای شما مسئولان سه قوه روشن نیست؟ با توجه به شرایط مناسب و امیدبخشی که از لحاظ همدلی و هماهنگی و همفکری بین مسئولان امر وجود دارد، چرا اقدام قاطع و اساسی انجام نمی‌گیرد که نتیجه را همه بطور ملموس مشاهده کنند.» (3) ایشان تذکر دادند اما ما نشنیدیم . اکنون گمان کرده ایم با استعفاهای گروهی یا دادخواهی های کذایی می توانیم گناهی را که در حق این مردم مرتکب شده ایم بپوشانیم . آن چیزی که آسیب دیده ، « اعتماد عمومی » مردم است . هنوز این مردم لکه ننگ « اختلاس » ها را که در سطوح مختلف مدیریتی و غیر مدیریتی صورت گرفته بود فراموش نکرده اند . مطمئن باشید اگر حرفی نمی زنند از نجابتشان است و اطاعت از رهبری ، حال آنکه آن مسئولین خاطی نجابت مردم را به حساب بی توجهی شان گذاشتند و رفتند دنبال « قانونی کردن اختلاس » و آن وقت پدیده ای سخیف تر و ظاهرا همگانی تر به نام « حقوق های نجومی » شکل گرفت تا « اختلاس » از بیت المال « تدریجی تر اما قانونی تر » شود! . باز اینجا چیزی که فراموش شد « اعتماد عمومی » جامعه به عنوان اصلی ترین « سرمایه اجتماعی » بود .

امروز ، در دنیای معاصر ، « اعتماد عمومی » از اساسی ترین مباحث و زیرمجموعه ای مهم برای « سرمایه اجتماعی » به شمار می رود . بی گمان زمانی که به اعتماد عمومی مردم خدشه وارد شود، قاعدتا سرمایه اجتماعی نیز آسیب می بیند و این آسیب جدی است . موضوع مهم « اعتماد » در هر کشوری عمدتا در سه سطح نمود پیدا می کند . یکی اعتماد مردم به مردم، دوم اعتماد مردم به مسئولان و دیگری اعتماد مسئولان به مردم به عنوان سرمایه های اصلی توسعه و ثبات یک کشور . تمام این سه مورد اگرچه برهم تاثیر گذاشته و به هم مرتبط هستند اما به نظر من در یک تشکیلات سیاسی مهم همچون کشور ، اهمیت اعتماد مردم به مسئولین به مراتب بیشتر است و اگر این اعتماد آسیب ببیند باید به عنوان یک زنگ خطر جدی تلقی شود . از اینرو باید باور کنیم که افول « اعتماد مردم » نتایج دردناکی را به دنبال دارد. ادامه یافتن این روند ، بدون شک باعث کسالت مردم، ناامیدی نسبت به آینده ، گسترش خشونت ، کرختی سیاسی، عکس العمل های احساسی و در نهایت امید به بستن به دشمن ! می شود و این یعنی آخر کار . از اینرو اگر باید فکری کنیم الان موقع آن است و اگر هم میخواهیم علت عدم موفقیت در مقابله با این فساد طی اینهمه سال را بدانیم هیچ سخنی بالاتر از بیان رهبر معظم انقلاب نیست که فرمودند « با دستمال کثیف نمی‌شود شیشه را پاک کرد»(4) . بله باید از خودمان شروع کنیم ، اما این دیگر به تنهایی کافی نیست .

اینها که گفتیم همه از نوع خیانت های آن آدم هایی بود که گفتیم ملک و مملکت را ارث پدر خودمی دانستند و در پی چپاول بودند و مصداق آنها « گرگ هایی بود در لباس میش » ، امااگر اینها چپاول کردند ،گناهی متوجه آن دو دسته دیگر نیست .؟بی گمان اگر طی اینهمه سال « امر به معروف و نهی از منکر » به عنوان یک فریضه واجب از سوی آن دو دسته دیگر ، جدی تلقی می شد امروز تا این حد موضوع « حقوق های نجومی » و رفتار نا مانوس دریافت کنندگان این حقوق ها دل مردم را نمی شکست . البته وقتی فلان نماینده محترم مجلس یا شوراهای شهر و روستا برای نشستن بر کرسی میلیاردها تومان خرج خرید آرای مردم می کند و مردم سکوت می کنند باید منتظر چنین روزی هم باشیم . در نظام اسلامی نقش و جایگاه مردم در راس تمام امور است و این یعنی « مسئولیت » حاصل از « بصیرت » . باید دید ، شناخت و عمل کرد . سکوت در مقابل کج روی اگر با همراهی آن یکسان نباشد کمتر هم نیست .

…. واما سخن آخر اینکه اگر می خواهیم جوانان ما ، این سرمایه های سرشار و برکت بی انتها ، همچنان دل و دینشان پاک بماند و گام هایشان در جهت آرمان های این نظام استوار گردد ، باید آستین ها را بالا بزنیم و با چشم های بیدار و گوش های شنوا و روحیه ای مطالبه گر ، در بیان حق و اجرای عدالت ، پروایی نکنیم و یادمان باشد پیامبر اکرم (ص) فرمودند ؛ نابودى مردمان پیش‏تر از شما از آنجا بود كه اگر سرشناسى دزدى مى ‏كرد ، رهایش مى‏ ساختند و چون ناتوانى دزدى مى‏ نمود ، مجازاتش مى‏كردند .

* مدرس دانشگاه

1- صحیفه امام (ره) جلد 16 ص 317

2- تلاش برای تاسیس بانک اسلامی در سوئد-رادیو سوئد

http://sverigesradio.se/sida/artikel.aspx?programid=2493&artikel=6151888

3- مرقومه رهبر انقلاب برای همایش ملی ارتقای سلامت نظام اداری و مقابله با فساد .آذرماه 1393

4- بیانات 27/3/1383

5- نهج الفصاحه، حدیث ۹۴۳

انتهای پیام/ بولتن نیوز