دسترسی ها

به گزارش مبارکه نا به نقل از شریان نیوز، طبق مصوبه دولت یازدهم، اعتبار سبد کالایی که قرار است طی دو مرحله از سوی دولت میان حدود 15 میلیون خانوار ایرانی توزیع شود، 1500 میلیارد تومان است که این اعتبار برای هر مرحله از توزیع سبد کالا 750 میلیارد تومان می‌شود.

به گفته مدیر اجرایی تامین، توزیع و نحوه اجرای سبد کالایی، ارزش هر بسته کالایی حدود 80 هزار تومان است.

البته طبق تصمیم اخیر وزارت صنعت و بر خلاف وعده اولیه دولت، چند میلیون کارگر از شمول دریافت سبد کالا محروم شدند. پیشتر نیز کشاورزیان و روستائیان از سبد کالا محروم شده بودند.

دولتی‌ها قبلا گفته بودند که سبد کالایی به حدود 15 میلیون خانوار خواهد رسید که با حذف بخش اعظم جامعه کارگری، احتمالا جامعه هدف به زیر ۱۰ میلیون نفر رسیده است.

بنابراین مجموع 10 میلیون بسته کالایی، هزینه‌ای معادل 800 میلیارد تومان برای دولت داشته است.

این در حالی است که ارزش ثروت یکی از وزرای دولت نزدیک به 1000 میلیارد تومان اعلام شده است که بیشتر از ارزش سبد کالایی 10 میلیون خانوار است.

البته هفته پیش کریمی قدوسی، نماینده مردم مشهد در تذکری شفاهی در جلسه علنی مجلس خطاب به رئیس جمهور با بیان اینکه ثروت یکی از وزیران دولت یازدهم برابر تمام وزیران دولت دهم است، اعلام کرد: «تعداد وزرایی که ثروت آنها بالای 1000 میلیارد است، در این دولت بسیار است و با گذشت 6 ماه از روی کار آمدن دولت هنوز دارایی‌های خودرا به قوه قضاییه اعلام نکرده‌اند.»

گفتنی است رهبر معظم انقلاب از همان ابتدای روی کار آمدن دولت هاشمی که اتفاقا وزیر 1000 میلیاردی کنونی نیز در میان اعضای آن کابینه بود نسبت به خطرات سیاست‌های اشرافی‌طلبانه آن دولت هشدار دادند.

رهبر معظم انقلاب در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام در 23 مرداد 1370 فرمودند: «اشراف مگر چگونه بودند؟ چون فقط آنها ریش شان را تراشیده بودند، ما ریش مان را گذاشته ایم، همین کافی است؟! نه، ما هم مُترِفین می شویم. والله در جامعه اسلامی هم ممکن است مُترِف به وجود بیاید. از آیه شریفه “و اذا اردنا ان نهلک قریه امرنا مترفیها ففسقوا فیها” بترسیم … اندازه نگهدارید؛ دولت مخارجش زیاد و سنگین است.»

معظم له در 22 تیر 1371 نیز با تعریض به مفهوم «سازندگی» که دولت وقت بر آن تکيه داشت، فرمودند: «عده ای سازندگی را با مادی گرایی، اشتباه گرفته اند. سازندگی چیزی است مادیگری چیز دیگری است. سازندگی یعنی کشور آباد شود و طبقات محروم به نوایی برسند … سازندگی همان کاری بود که علی ابن ابی طالب(ع) می کرد … آن بزرگوار با دست خودش نخلستان آباد می کرد؛ این سازندگی است. دنیا طلبی و ماده طلبی کاری است که عبیدا… بن زیاد و یزید می کردند. این دو تا را نباید با هم اشتباه کرد. امروز یک عده به نام سازندگی خودشان را غرق در پول و دنیا و ماده پرستی می کنند. آیا این سازندگی است؟»

متاسفانه با بی‌توجهی تکنوکرات‌ها به هشدارهای رهبر انقلاب، عارضه‌ای که ایشان پیش‌بینی می‌کردند گریبان کشور را گرفت. رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نماز جمعه 14 بهمن 1390، اولین ضعف کشور را دنیاطلب شدن مسئولان خواندند و فرمودند: «در ضعفهاى ما خطرهائى است که در سر راه ماست و در اين مدت وجود داشته است و بايد بعدها جلوى اينها را بگيريم. اولين ضعف ما گرايش به دنياطلبى بود که گريبان بعضى از ماها را گرفت. بعضى از ما مسئولين دچار دنياطلبى شديم، دچار ماديگرائى شديم؛ براى ما ثروت، تجمل، آرايش، تشريفات و اشرافيگرى يواش يواش از قبح افتاد. وقتى ما اينجور شديم، اين سرريز ميشود به مردم. ميل به اشرافيگرى، ميل به تجمل، ميل به جمع ثروت و استفاده‌ى از ثروت به شکل نامشروع و نامطلوب، به طور طبيعى در خيلى از انسانها هست. وقتى ما خودمان را رها کرديم، ول کرديم، دچار شديم، اين سرريز ميشود به مردم؛ در مردم هم اين مسئله پيدا مي‌شود.»