دسترسی ها

مبارکه نا– اولین ماه صفر و اولین سفری که پسر فاطمه(س)، امام حسین(ع) کنار  خواهرش، حضرت زینب(س) نبود.
یكی از مصائب رنج آور حادثه عاشورا، جریان اسارت اهل بیت امام حسین(ع) و در رأس آن‌ها حضرت امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) می‌باشد. عبیدالله بن زیاد پس از كسب تكلیف از یزید بن معاویه در خصوص اسرای كربلا، دستور اعزام آن‌ها را به سوی شام صادر كرد.

رفتار شامی ها با این خاندان نبوی، به گونه ای بود که هر کس با هربغض و کینه دیرینه در دل خود، ایشان را مورد بی رحمی و اذیت و آزارهای گوناگونی قرار می دادند.
سرهای مقدس شهدا را علی رغم درخواست و مخالفت امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) بر سر نیزه ها وارد کرده و این باعث می شد که ازدحام جمعیت شامی به سرها و محارم پیغمبر(ص) نگاه می کردند و این صحنه زجر آور و ملال آوری برای آنان به حساب می آمد.
شام به شهر یزید معروف بود و به واسطه حضور اسرا، سراسرآزین بندی و هلهله و شور و نشاط شده بود و شهر تربیت شده یزید و معاویه بود و مردم برخی شهر ها به حال اسرا گریه می کردند و در این شهر و شهرهایی دیگر، به آزار و اذیت آن ها می پرداختند.
در تاریخ آمده است که با سخنرانی ها، سرزنش ها و جولان دادن یزید در باب بی احترامی به اسرا، چند نوبت، حضرت زینب به یزید پرخاش کرده و با عبارت”مهلا یابن الطلقاء ” او را به یاد گرفتار بودن پدرانش در دست رسول اکرم (ص) درفتح مکه می انداخت که بازهم به دست این نبی خدا آزاد و بخشیده شدند و اکنون فرزندانشان میدان تازی و میدان داری می کنند.
شاید به خاطر این مساله بوده که از منظر امام سجاد(ع) این وهله از حرکت اسرا، بسیار سخت روایت شده است.
از سال ۲۰هجری قمری که معاویه به دست عمر حکمران و فرماندار شام شد به مدت ۲۰ سال حکمران ایالات شام بود و از آن زمان (سال ۴۱ ه.ق) که حکومت را به زور از امام حسن مجتی(ع) گرفت، به مدت ۲۰سال دیگر خلیفه عالم اسلام بود وی ۴۰ سال از لحاظ معنوی اعتقادی فرهنگی و … بر روی مردم کار کرد، امام علی (ع) را با مردم دشمن کرد و خود را حق جلوه داد و علی(ع) و اولادش را دشمن اسلام می دانست.
یزید هم که دست پرورده او بود، به پیروی از رفتار پدرش، این خط مشی را ادامه داد، و با تبلیغات وارونه، خود را خلیفه برحق و امام حسین(ع) را خروج کننده بر خلیفه بر حق عنوان می داشت و لذا قتل ایشان و خاندانشان را واجب کرد.
سخنرانی حضرت زینب (س) در مجلس یزید و سخنرانی معروف امام زین العابدین در مسجد (روز جمعه) در میان جمعیت بوده است و نقل شده که فردی که به عنوان امام جماعت بر منبر رفته، همواره خاندان پیامبر(ص) را لعن و نفرین می کرد، در همین زمان امام سجاد(ع) خواستند که در بین مردم صحبت کنند رو به آن شخص کرده و فرمودند:” بگذارید من بر این چوب های شما رفته و حرف بزنم.”
یزید در ابتدا اجازه سخنرانی ایشان را نداد، اما با قول بزرگان مجلس اجازه سخنرانی داده شد و در اینجا امام سجاد(ع) خود را و پدر و پدربزگ و حقانیتش را به مردم معرفی و ثابت کرد و تغییر عمده ای در اذهان آنان ایجاد کرد به طوری که در پایان سخنان ایشان، یزید خود را شرمنده و شکست خورده معرفی می کند و اذعان داشته که در این جریان مقصر اصلی ابن مرجانه و عبیدالله زیادبوده اند و پیشنهاد کرد که شما در این جا با احترام ابدی زندگی به سر ببرید، که این خاندان موافقت نکردند و انتقال آنها به مدینه انجام شد.

یکی از شیوخ به نام نعمان بن بشیر که آخرین فرماندار کوفه قبل از شهادت مسلم، بود مسول همراهی محترمانه و باعزت کاروان اسرا تا مدینه می شود و این مهم را انجام می دهد.

محمدرضا باقری

انتهای پیام/