دسترسی ها

مبارکه نا– زهراسادات امیری/ می دانیم سخنرانی آقای روحانی، رییس جمهور ایران اسلامی، در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد در آمریکا، زمانی برگزارشد که فقط دو روز از فاجعه عظیم منا می گذشت. مسلماً همه ی ایرانیان انتظار داشتند وقتی ایشان برای سخنرانی، به پشت تریبون می رود؛ هم به دولت سعودی به دلیل بی تدبیری اش در برگزاری مراسم حج، که منجر به کشته و مجروح شدن صدها نفر از حاجیان مسلمان، به ویژه، ایرانیان شده بود؛ انتقادی صریح داشته باشد و هم اینکه چون این ایام مصادف با هفته ی دفاع مقدس ما بود؛ از جنایات آمریکا، انگلیس و دیگر هم پیمانانشان در حمایت های صدام علیه ایرانی ها سخن گوید. اما ایشان، نه تنها کوچکترین اشاره ای به جنگ تحمیلی علیه ملت ایران و دفاع مقدس نکرد؛ بلکه در قسمتی از سخنان خود از «شهامت انعطاف» سخن گفت.

رییس جمهور ایران، در بخشی دیگر از صحبت هایش گفت که ملت ایران، دو سال پیش به تعامل سازنده با جهان رأی داد. سؤال این است آقای رییس جمهور! مگر در این سی و هفت سال که از انقلاب اسلامی می گذرد؛ چه زمانی مردم ایران مخالف تعامل سازنده با جهان بودند؟ اما اگر منظور شما از جهان، آمریکا، انگلیس و دیگر ظالمان و مستکبران است؛ ملت ما نه در دو سال پیش و نه در هیچ زمانی به آن ارتباط رأی نداده و نمی دهد. اما اگر جهان، همان تعبیر مقام معظم رهبری، یعنی کشورهای اسلامی شرکت کننده در اجلاس سران اسلامی و مظلومان فلسطین، یمن، سوریه و سایر ملت های مظلوم باشند که مستقیم یا غیر مستقیم، مورد ظلم و ستم جنایتکاران و مزدوران ابرقدرت، قرارگرفته باشند؛ ملت ایران، همیشه با این جهان تعامل داشته و دارد و از حق مظلوم دفاع خواهدکرد.

شاید اگر به این سخنان آقای روحانی دقت کنیم؛ مسأله ی دیگری که در سازمان ملل رخ داد و آقای ظریف به صورت کاملاً اتفاقی! با اوباما و جان کری روبرو شده و دست می دهد؛ زیاد هم امری عجیب نباشد. مسأله ی جالب آنکه، در سایت انتخاب، بنا بر اظهارات شاهد عینی، نوشته شده: «آقای ظریف و همراهان در حال خروج از ساختمان سازمان ملل بودند که اتفاقی با جان کری و اوباما روبرو شدند و کری، آقای ظریف را به اوباما معرفی کرد و با یکدیگر دست دادند.»!!! نمی­دانم چطور شاهد عینی چنین حرفی زده و سایت مذکور هم به آن استناد می کند؟! یعنی می شود باورکرد پس از این همه مذاکرات و جلسات متعدد و بازتاب های جهانی برجام، اوباما وزیر خارجه ایران را نشناسد؟! مگر در قرون وسطا زندگی می کند و از امکانات محروم است؟! پذیرش این استدلال، چقدر ساده اندیشی است! آنچه مسلم است و تجربه نشان داده؛ این است که هر قدم تواضع و فروتنی در برابر دشمن و اعتماد به او، باعث جری تر شدن دشمن علیه ما خواهد شد. این تصور که همان صداقتی که بین ایرانیان است؛ بین سران کشورهای غربی و اروپایی وجوددارد؛ ساده لوحی ای بیش نیست.

در همین قضیه ی فاجعه منا، دیدیم تجمع دانشجویان مقابل سفارت عربستان در ایران، با مخالفت وزیر ارشاد نسبت به این تجمع، انجام شد. اما وقتی همین وزیر خواست برای پیگیری حال زائران ایرانی به عربستان سفرکند؛ دولت سعودی به او ویزا نداد! یا وقتی آقای روحانی در نیویورک از تعامل سازنده سخن گفت؛ به نحوی که انگار آرزوی شب و روز ایرانیان، ارتباط با مستکبران جهان است؛ و خواست «شهامت انعطاف» نشان دهد؛ نتیجه اش آن شد که نماینده ی عربستان در سازمان ملل، به خود اجازه ی اهانت به دولت و ملت ایران بدهد.

اما پس از این «شهامت انعطاف» که راه به جایی نبرد و باعث گستاخ تر شدن دولت سعودی شد؛ رهبر انقلاب از «رشادت اقتدار» استفاده کرده و فرمود: «اگر دولت عربستان در عمل به وظایف انسانی خود نسبت به آسیب دیدگان فاجعه ی منا و اجساد مطهر جان باختگان، بی احترامی کند؛ عکس العمل ما سخت و خشن خواهد بود.» این اقتدار مقام معظم رهبری، باعث شد فقط پس از گذشت چند ساعت از این صحبت، دولت عربستان پیام تسلیت خطاب به رهبر، دولت و ملت ایران فرستاده و قول همکاری بدهد. چرا که دولت عربستان و تمام جهان می دانند ملت ایران، رهبرش را رها نمی کند و اگر امام خامنه ای فرمانی صادر کند؛ نه عربستان و نه اربابانش توان مقابله با این ملت و کشور را نخواهند داشت.

پس خوب است دولت ما هم بداند تعامل و تفاهم با جهان، پسندیده است و ملت و نظام اسلامی ایران هم آن را قبول دارد؛ اما تواضع در برابر مستکبران و تفاهم با ظالمانی که دستانشان به خون هزاران انسان بی گناه آلوده است را هرگز نه ملت و نه دین ما نخواهد پذیرفت.