دسترسی ها

به گونه ای که بسیاری از آنانی که آنچنان از مباحث عرفانی پیچیده سر در نمی‌آورند با مطالعه آثار این نویسنده گمان می‌کنند که به وادی عرفان وارد شده اند و از مبانی آن مطلع هستند.این در حالی است که کوئیلو سه بار در بیمارستان روانى بسترى شده است، چندین بار شوک الکتریکى دریافت کرده،به استفاده از مواد مخدر روى آورده است ، به دلیل چاپ آثار غیر اخلاقی مدتی را در زندان به سر برده و یک بار اقدام به خودکشی کرده است.
وی در ماه سپتامبر 1999 پس از سفرهاى طولانى به دورترین نقاط جهان، از کشور اسراییل دیدن کرد. تمام کتاب‌هاى او در این کشور فروش فوق العاده اى داشت و مسؤولان حکومت از مضامین به کار گرفته شده توسط او حمایت کردند. ناشر کتاب‌هاى او در اسراییل اظهار امیدوارى کرده که روزى فرا رسد که مردم جهان براى خرید کتاب‌هاى نویسندگان اسراییلى چون آثار پائلوکوئیلو در اسراییل صف بکشند.در سال 2000 کوئیلو از ایران دیدار مى‌کند. او پس از انقلاب اسلامى خود را اولین نویسنده غیرمسلمانى مى‌نامد که به طور رسمى از ایران دیدار کرده است. برخلاف این که در ایران قانون کپى رایت وجود ندارد، پائلوکوئیلو موفق مى‌شود حق التألیف آثار چاپ شده خود را در ایران دریافت کند و پس از آن به عنوان اولین نویسنده غیرمسلمان حق التألیف آثار چاپ شده‌اش را به طور مستمر دریافت کند. کوئیلو خود مى‌گوید که هدایاى گرانبهاى بسیارى را در ایران دریافت کرده است. او مدعى است: ایرانیان بهتر از مردم سایر کشورها توانسته اند با آثار من ارتباط برقرار کنند. او مدعى شد که در ایران احساس غربت نمى‌کرده و با مردمى آشنا شده که سالیان طولانى آن‌ها را مى‌شناخته است. جالب این است که کوئیلو پیش از این در کنفرانس جهانى سازى داموس سخنرانى مى‌کند. شایان ذکر است که این کنفرانس در طول سال یک بار تشکیل مى‌شود و تنها شخصیت‌هاى عالى رتبه کشورهاى قدرتمند سیاسى و اقتصادى در آن حضور مى‌یابند و حتى شخصیت‌هاى رده دوم اجازه ورود به این همایش را ندارند. کوئیلو در این نشست درباره آثار خود و نوع عرفانى که القا مى‌کند صحبت به میان مى‌آورد. در آن نشست شیمون پرز از او قدردانى مى‌کند و مى‌گوید، معنویتى که شما مبلغ آن هستید در خاورمیانه بسیار براى ما مفید است و ما بدین شیوه مى‌توانیم صلح و آرامش را در کشور خود حکمفرما کنیم.
او همواره در تمام آثار خود دیدگاه‌های مورد تأیید غرب همچون دم را غنیمت بشمار، به دنبال لذت جویی باش، «به دنبال آرزوها و امیال شخصى ات باش» را با برخى مباحث شبه عرفانى تلفیق کرده تا خواننده به درستى متوجه بخش تلقین پذیر اثر یعنى دورى جستن از تعقل و روى آوردن بدون چون و چرا به خواسته‌هاى درونى نشود. او با طرح این مسأله که هر انسان «افسانه شخصى» دارد بر آن است تا به انسان بقبولاند که تمامى آرزوهاى فردى دست یافتنى است، آرزوهایى که بیشتر به هوس شبیه است تا تمایلات عرفانى. «هرکجا که قلبت باشد گنجت همان جاست.» باید به این مسأله توجه داشت که در عرفان شرقی مبحثی مشابه همین مسأله وجود دارد، اما مسأله کاملاً جنبه الهى و آسمانى دارد. این مسأله به خوبى در کتاب حلاجى نشده به همین دلیل در پایان راه پس از کنار گذاشتن جنبه‌هاى شبه عرفانى که خوب قوام نیافته جنبه مادى آن در ذهن فرد مى‌ماند و به او مى‌گوید که به دنبال خواسته‌های دنیوی و غیر الهی خود باش.
قابل ذکر است که غرب به عمد برداشت اشتباهى از عرفان و باورهاى شرق را به مخاطبان خود القا کرده است. آن‌ها همواره تمامى مباحث عرفانى ما را از منظر مادى تفسیر مى‌کنند. به همین دلیل مخاطبان آثار پائلوکوئیلو گرایشهای عرفانی را با امیال هوس جویانه خود اشتباه مى‌گیرند.